Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Batko Jerzy Leszek

Ur. 14 maja 1957 r. w Kluczach, pow. olkuski.

Ukończył Technikum Elektryczne w Dobczycach (1977).

Rolnik. Prowadzi wraz z żoną Wiesławą własne gospodarstwo rolne (od 1984 r.) oraz działalność gospodarczą ("Galerię Sztuki Batko" oraz przedszkole "Malowniczy Ogród").

Od 1977 r. utrzymywał kontakty ze Studenckim Komitetem Solidarności oraz działaczami KOR w Krakowie; uczestnik oraz organizator spotkań robotników i rolników z działaczami opozycji antykomunistycznej i intelektualistami (m.in. z J. Kuroniem, J. Śreniowskim i J. Lityńskim) w spółdzielni pracy "Spólnota" w Krakowie; zaangażowany w kolportaż m.in. "Robotnika" i innych druków drugiego obiegu.

Aresztowany po jednym ze spotkań w 1977 r. i następnie przewieziony do WKU i skierowany karnie do odbycia zasadniczej służby wojskowej (mimo iż zgodnie z przepisami był odroczony ze względu na prowadzenie gospodarstwa rolnego).

Po strajkach lipcowo-sierpniowych 1980 r. zaangażował się w tworzenie struktur "Solidarności Wiejskiej"; nawiązał m.in. kontakt z W. Kęcikiem (KSS KOR) i Z. Romaszewskim; organizator i uczestnik licznych spotkań rolników w województwie krakowskim poświęconych tworzeniu NSZZ RI "S" (współpraca: K. Bielańska, S. Kosch, J. Tylek, J. Baran); organizator druku ulotek i gazety lokalnej "S".

Współtwórca Zarządu Regionu NSZZ "Solidarności Wiejskiej" w Krakowie (od września 1980 r.), przedstawiciel ZR podczas strajku w Ustrzykach; delegat na I Krajowy Zjazd "Solidarności Wiejskiej" w Poznaniu (8-9 marca 1981 r.). Wielokrotnie zatrzymywany; w jego domu w l. 1980-1981 dokonywano rewizji.

W nocy 12/13 grudnia 1981 r. zatrzymany w miejscu zamieszkania przez MO, przewieziony na KM MO przy ul. Zamojskiego w Krakowie; internowany; umieszczony w ZK w Nowym Wiśniczu i następnie w ZK w Załężu k. Rzeszowa; uczestnik akcji oporu internowanych oraz m.in. strajku w Załężu w związku z łamaniem praw osób osadzonych; zwolniony w dn. 27 marca 1982 r.

Po zwolnieniu włączył się w działalność konspiracyjną w ramach Ogólnopolskiego Komitetu Oporu Rolników (OKOR), kierowanego przez J. Teligę, W. Nowackiego i J. Barana; organizator pomocy dla rodzin internowanych i represjonowanych; uczestnik spotkań informacyjnych; zaangażowany w wydawanie ulotek i zbieranie informacji do podziemnych wydawnictw (współpraca J. Baran i J. Pierzchała) oraz kolportaż (m.in. "Solidarności Rolników" oraz "Żywią i Bronią"); uczestnik nieformalnych spotkań działaczy OKOR w Czernej; uczestnik manifestacji w Krakowie i w Nowej Hucie w l. 80. XX w.

Wielokrotnie przesłuchiwany przez MO i SB, karany przez kolegia ds. wykroczeń; w jego domu oraz w zabudowaniach gospodarskich dokonywano rewizji.

W 1989 r. założył Gminny Komitet Obywatelski "S" w Świątnikach Górnych, organizator kampanii przed wyborami parlamentarnymi (1989) i samorządowymi (1990); inicjator i wydawca "Gazety Gminnej".

W l. 1994-1997 wójt gminy Świątniki Górne. Rozpoczął realizację planu modernizacji gminy, budując m.in. sieć telefoniczną, wodociągową i kanalizacyjną, oczyszczalnię ścieków, parkingi, gimnazjum i chodniki. Rozpoczął, zakończone sukcesem w 1996 r., starania o uzyskanie przez Świątniki Górne praw miejskich; w l. 1997-2010 burmistrz Świątnik Górnych. Od 2014 r. radny powiatu krakowskiego.

Członek SKL, członek władz wojewódzkich i zarządu krajowego.

Inicjator m.in. powstania Stowarzyszenia Przedsiębiorców oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Świątnik, Muzeum Ślusarstwa przy Zespole Szkół, reaktywowania harcerstwa, utworzenia Gminnego Ośrodka Kultury, sprowadzenia z Kazachstanu do Świątnik rodzin polskich deportowanych w 1939 r. przez władze ZSRR oraz budowy pomnika "Synom tej Ziemi". Współorganizator i członek zarządu stowarzyszenia "Dobro Wspólne" z siedzibą w Ochojnie (2017). Z jego inicjatywy honorowe obywatelstwo Świątnik Górnych otrzymali Prezydent R. Kaczorowski oraz kardynał F. Macharski.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2002), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). Uhonorowany Medalem

"Za zasługi dla energetyki" (2002), Brązowym, Srebrnym i Złotym Medalem "Za zasługi dla Pożarnictwa" (2002, 2004, 2005), Brązowym medalem "Za zasługi dla Obronności Kraju" (2003), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002) i Brązowym Medalem "Za zasługi dla Policji" (2002). Przyznano mu medal "Dziękujemy za Wolność" (2015) oraz Srebrny Krzyż "Za zasługi dla Małopolski" (2017).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31