Ur. 2 stycznia 1929 r. w Prusach, pow. krakowski.

Prawnik, profesor nauk prawnych. Specjalista historii dawnej Rzeczypospolitej i Polski pod zaborami, jej kultury prawnej, polityki gospodarczej i ustroju państwa. Autor licznych publikacji w prasie i dzieł naukowych.

Absolwent prawa na WPiA UJ (1951), autor licznych publikacji, artykułów i książek, także podręczników akademickich. W 1959 r. nadano mu stopień doktora (późna obrona doktoratu wynikała z prób wprowadzenia przez władzę reform szkolnictwa wyższego w l. 1951-1958, uniemożliwiających uzyskanie w Polsce tytułu doktorskiego, który miał zostać zastąpiony stopniem "kandydata nauk", będącego stopniem niższym od habilitacji, ale wyższym od doktora); habilitacja (1963); profesor nadzwyczajny (1972); profesor zwyczajny (1978).

Przez całe życie związany z Wydziałem Prawa i Administracji UJ, na którym rozpoczął pracę jeszcze w trakcie studiów. Po uzyskaniu doktoratu otrzymał etat docenta na Wydziale Prawa i Administracji. Kierownik Katedry Historii Państwa i Prawa Polskiego UJ (1968-1978) po usunięciu z niej, ze względów politycznych prof. A. Vetulaniego, będącego jego nauczycielem i mistrzem. W l. 1978-1981 dziekan Wydziału Prawa i Administracji UJ. W l. 19871990 prorektor UJ.

W NSZZ "Solidarność" od września 1980 r. w UJ. W l. 1981-1992 uczestnik prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności, powołanego 17 stycznia 1981 r. i zrzeszającego ekspertów różnych dziedzin prawa. Brał udział i przewodniczył II Ogólnopolskiemu Forum Prawników w 1981 r. Opracował projekty i materiały COIU i Społecznej Rady Legislacyjnej zebrane podczas ich działalności.

Jako prorektor UJ, popierał protestujących studentów, akceptując ich działania i próbując chronić ich przed ewentualnym wyrzuceniem z uczelni. Uczestnik licznych spotkań w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego dotyczących m.in. dofinansowania uczelni i pomocy studentom, podczas których próbowano wymuszać na nim zgodę na usuwanie niewygodnych studentów, na co nigdy się nie zgodził.

Po okresie stanu wojennego na prośbę studentów organizował dodatkowe, jawne wykłady na UJ oraz na innych krakowskich uczelniach i w szkołach średnich, poruszając m.in. kwestie związane z najnowszą historią Polski.

Inwigilowany przez SB. Jego publikacje poddawane były cenzurze, m.in. po napisaniu pracy na temat Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej po I wojnie światowej, w której wymienił wszystkich członków owej Komisji, podając dane o nich, w tym o prof. B. Pohoreckim, który zginął w Katyniu, próbowano na nim wymusić zmianę zapisu poprzez wykreślenie informacji o Katyniu, bądź zmienieniu daty śmierci na 1942 r. Po jego sprzeciwie, druk tekstu został wstrzymany; publikacja ukazała się w pierwotnym kształcie po roku (1969).

Zaangażowany w reaktywowanie zlikwidowanej w 1952 r. Polskiej Akademii Umiejętności; od 1989 r. członek Polskiej Akademii Umiejętności, w l. 1994-2000 wiceprezes. Aktywny członek Polskiej Akademii Nauk, członek kilku komisji.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta.

Anna Byrska

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31