Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Herzog Aleksander

Ur. 10 lipca 1951 r. w Krakowie.

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UJ w Krakowie (1973).

Aplikant w Prokuraturze Powiatowej w Krakowie (1973-1975); asesor Prokuratury Powiatowej w Krakowie (1975-1976) i Prokuratury Rejonowej dla Dzielnicy Kraków – Nowa Huta w Krakowie (1976); podprokurator Prokuratury Rejonowej dla Dzielnicy Kraków – Nowa Huta (sierpień 1976 r.); wiceprokurator Prokuratury Rejonowej dla Dzielnicy Kraków – Nowa Huta w Krakowie (listopad 1976 r. – maj 1982 r.); po usunięciu z Prokuratury pracował jako radca prawny w ZPAP, Muzeum Narodowym w Krakowie, Filharmonii Krakowskiej i w WSS Społem.

W l. 1990-1991 pierwszy zastępca Prokuratora Generalnego; w l. 1991-1993 prokurator w Ministerstwie Sprawiedliwości; doradca Ministra Sprawiedliwości; członek zespołu ds. nadzoru szczególnego nad postępowaniami prowadzonymi przez Nadzwyczajną Komisję Sejmową ds. Zbadania Działalności MSW (1991-1993); w 1993 r. zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości wyznaczony do wykonywania nadzoru i koordynowania czynności podejmowanych w sprawach o czyny z dekretu o stanie wojennym; w l. 1994-2000 skierowany do wykonywania czynności w sprawie zbrodni katyńskiej; przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości w posiedzeniach Międzyresortowej Komisji do Spraw Polonii i Polaków za Granicą (1994); prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie delegowany do Ministerstwa Sprawiedliwości (1993-1996); w l. 1996-2010 prokurator Prokuratury Krajowej; prokurator Prokuratury Generalnej (2010-2016); prokurator Prokuratury Krajowej (2016-2017); członek Krajowej Rady Prokuratury (2010-2014); członek Rady Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury (2009-2017); przewodniczący Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego (2008-2016).

Uczestnik wieców studenckich w Krakowie w marcu 1968 r.; zatrzymany przez MO w trakcie rozklejania ulotek (13 marca 1968 r.); zwolniony z uwagi na niepełnoletność.

W NSZZ "S" od 1980 r.; organizator struktur związkowych w sądach i w prokuraturze krakowskiej; przewodniczący Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność" Pracowników Prokuratury PRL; współpracownik Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych NSZZ "Solidarność".

Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego jako jeden z trzech pracowników prokuratury krakowskiej odmówił podpisania oświadczenia lojalności, za co decyzją Prokuratora Generalnego PRL z dnia 18 grudnia 1981 r. został zwolniony z pracy ze względu na brak "rękojmi należytego wykonywania obowiązków Prokuratora"; na skutek zaskarżenia tej decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego w 1982 r., Prokurator Generalny PRL wydał decyzję zmieniającą sposób zwolnienia z pracy na "porozumienie stron" (31 maja 1982 r.); poza strukturami prokuratury do 12 kwietnia 1990 r., gdy został powołany na stanowisko prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie.

Jeden z inicjatorów i twórca Radia Solidarność, podziemnej rozgłośni związku; pierwsza audycja 6 lipca 1982 r. słyszalna w Krakowie i w Nowej Hucie nadana za pomocą nadajnika przekazanego przez Zofię i Zbigniewa Romaszewskich; współpracownicy: M. Jędrzejczak i K. Znamirowski; współpraca z podziemnymi strukturami związku, m.in. z Regionalną Komisją Wykonawczą (za pośrednictwem U. i J. Śliwińskich).

Zaangażowany w kolportaż i w druk wydawnictw podziemnych we współpracy z M. Indyk, J. Antas i W. Antasem (druk "Zeszytów Związkowych"); rozpracowywany w tym okresie przy pomocy TW "Biały" (E. Koch).

W dn. 10 czerwca 1983 r. zatrzymany w mieszkaniu A. Pulchny przy ul. M. Radockiego 9 w Podgórzu (obecnie ul. por. Antoniego Stawarza) podczas nadawania audycji Radia Solidarność; aresztowany 11 czerwca 1983 r.; zwolniony na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Kraków-Podgórze dnia 21 lipca 1983 r. (uwzględniającego zażalenie na areszt).

Współautor opracowania "Pięć miesięcy zawieszonego stanu wojennego w Małopolsce" wraz z J. Mroczkiem i W. Zabłockim; współredaktor pisma Małopolskiego Komitetu Walki o Praworządność "Paragraf" (1986-1989).

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), wyróżniony medalem Ministra Sprawiedliwości "Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości (2012) oraz medalem "Zasłużony dla Prokuratury RP" (2015) oraz Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2015).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31