Ur. 11 lipca 1951 r. w Krakowie.

Absolwent Wydziału Prawa UJ (1974); ukończył studium Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze w zakresie prawa międzynarodowego i prawa międzynarodowego prywatnego (1974); w l. 1978-1979 studiował w College d'Europe w Brugii w zakresie prawa europejskiego.

W l. 1975-1977 aplikant w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie (formalnie w Nowym Sączu); w l. 1978-1981 aplikant Izby Adwokackiej w Krakowie; w l. 1983-1990 adwokat w Zespole Adwokackim nr 11 w Krakowie; w l. 1991-2001 prowadził Indywidualną Kancelarię Adwokacką w Krakowie; od 1991 r. prezes Wiszniewscy Sp. z o. o.

W 1979 r. pełnomocnik prawny T. Kadenacego w procesie o przywrócenie do pracy po zwolnieniu za działalność opozycyjną.

W okresie od września do października 1980 r. doradca prawny MKZ "Solidarność" Kraków; zaangażowany do września 1981 r. w pomoc Komitetowi Założycielskiego "Solidarności Wiejskiej" Region Polski Południowej z siedzibą w Krakowie.

W okresie styczeń – luty 1981 r. doradca prawny komitetów strajkowych "Solidarności Wiejskiej"w Rzeszowie i w Ustrzykach Dolnych. Autor opublikowanego w "Solidarności Wiejskiej" komentarza do wyroku Sądu Najwyższego odmawiającego rejestracji "S" Rolników Indywidualnych, w którym wskazał zastosowane później przez władze PRL prawne rozwiązanie problemu. Po 13 grudnia 1981 r. członek Arcybiskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym w Krakowie, w ramach którego udziałem pomocy prawnej osobom internowanym i aresztowanym, autor formuły wniosku o uchylenie internowania; zaangażowany m.in. w ukrywanie w okresie od grudnia 1981 r. do czerwca 1982 r. zagrożonego internowaniem J. Rożdżyńskiego (przy pomocy prof. T. Stopki i B. Kowalczyk); pomagał w zwolnieniu z internowania ok. 20 osób (m.in. A. Borzęckiego, B. Sonika i J. Rakowieckiego). Z powodu braku uprawnień adwokackich dokumenty sygnował jego ojciec S. Kosch; odwiedzał internowanych w ZK w Załężu oraz w AŚ przy ul. Montelupich w Krakowie; organizował pomoc prawną w tzw. procesie śpiewaków z Załęża (oskarżeni Z. Solak, K. Krzysztofiak, B. Klich i J. Piekarski); zaangażowany w przekazywanie środków dla działaczy NSZZ RI "Solidarność" J. Fricze i F. Maślanki.

W lutym 1982 r. w związku z działalnością opozycyjną i odmową współpracy z SB, mimo pozytywnego przebiegu egzaminu adwokackiego w dn. 11-12 grudnia 1981 r., Minister Sprawiedliwości wniósł sprzeciw do wpisu na listę adwokatów. W 1983 r. po wygraniu procesu z Ministrem Sprawiedliwości przed Sądem Najwyższym (1 grudnia 1982 r.) uzyskał prawo do wykonywania zawodu; w kolejnych latach utrudniano mu działalność adwokacką, przesłuchując w Izbie Skarbowej w Krakowie jego klientów w kwestii m.in. rozliczeń finansowych.

Obrońca w procesach politycznych (m.in. J. Barana), a także pełnomocnik kilku osób zwolnionych z pracy za działalność w NSZZ "Solidarność"; udzielał porad prawnych w ramach Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy.

W l. 1977-1989 zaangażowany w dystrybucję wydawnictw bezdebitowych.

Współorganizator nielegalnego Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (1985), autor statutu i członek pierwszego zarządu.

W maju 1986 r. pełnomocnik J. Rokity w pierwszym wygranym przez opozycję procesie przeciwko MSW o ochronę dóbr osobistych; autor opinii prawnej dla WiP, na podstawie której organizacja ta występowała przed władzami jako ruch, którego rejestracja nie była konieczna (1986); zatrudniał w kierowanym przez siebie zespole adwokackim J. Rokitę, chroniąc go w ten sposób przed ustawą "o pasożytnictwie"; obrońca w kilku procesach przed kolegium ds. wykroczeń w KrakowieŚródmieściu i Krakowie-Nowej Hucie o zakłócanie porządku prawnego.

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31