Ur. 14 kwietnia 1954 r. w Gruszowie, pow. myślenicki.
Ukończył ZSZ w Łapanowie; tytuł mistrzakowala odkuwek swobodnie kutych (1979).
W l. 1973-1974 pierwszy kowal w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Skoczowie; pracownik Zakładu Mechaniczno-Odlewniczego Huty im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland Kraków) w l. 1976-1987; w l. 1988-1989 pracował w Austrii; od 1989 r. prowadzi własną działalność gospodarczą.
W l. 1976-1980 uczestnik i lider regularnych protestów strajkowych w HiL, związanych z sytuacją ekonomiczną pracowników Kuźni; uczestnik tzw. "Czarnego Marszu" po śmierci Stanisława Pyjasa (15 maja 1977 r.).
W dn. 19-21 sierpnia 1980 r. organizator strajku w Kuźni HiL i następnie w Zakładzie Mechaniczno-Odlewniczym HiL, współautor postulatów pracowniczych.
Od września 1980 r. zaangażowany (wraz z K. Fuglem) w tworzenie struktur NSZZ na terenie Kuźni i w Zakładzie Mechaniczno-Odlewniczym; przewodniczący Komisji Oddziałowej NSZZ "S" w Kuźni oraz przewodniczący Komisji Zakładowej Zakładu Mechaniczno-Odlewniczego; członek Komitetu Robotniczego Hutników.
Uczestnik strajku ostrzegawczego 27 marca 1981 r. po prowokacji bydgoskiej, odpowiedzialny za ochronę siedziby Zarządu Regionu Małopolskiego NSZZ "Solidarność"; współtwórca instrukcji dotyczącej postępowania i organizacji oporu w przypadku zaatakowania HiL przez wojsko (m.in. zakładającego podzielenie huty na centra dowodzenia – C); odpowiedzialny za centrum C-1.
Inicjator licznych działań o charakterze gospodarczym i ekonomicznym na terenie kombinatu: współzałożyciel w 1981 r. Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej Hutników przy "S" (która w l. 1982-1983 wybudowała kilka bloków mieszkalnych przy ul. Petöfiego i ul. Zielony Jar), inicjator utworzenia ogólnodostępnego sklepu z narzędziami, wykonywanymi ze złomu przez pracowników huty (przygotowania do wdrożenia projektu przerwało wprowadzenie stanu wojennego) oraz inicjator akcji wymiany towarowej między hutą a rolnikami m.in. z Tymbarku i Łącka (w zamian za trudnodostępne narzędzia rolnicy przekazywali warzywa i owoce, w które zaopatrywano pracowników huty; środki uzyskane z tych akcji przekazywano na pomoc dla Zakładu dla dzieci upośledzonych umysłowo w Pleszowie).
W dn. 14 grudnia 1981 r. przedostał się na teren HiL; uczestnik strajku i członek Komitetu Strajkowego w HiL do rozbicia protestu (16 grudnia 1981 r.); od 16 grudnia 1981 r. do stycznia 1982 r. ukrywał się w mieszkaniu na os. Willowym w Nowej Hucie.
Współzałożyciel i członek Komitetu Ocalenia "Solidarności" (od stycznia 1982 r.); inicjator wraz z K. Fuglem pomocy finansowej dla internowanych i ich rodzin (wraz ze S. Malarą, Cz. Tondyrą, J. Ostałowskim); utrzymywał kontakt z ukrywającym się W. Hardkiem; współorganizator manifestacji i przemarszów hutników w Nowej Hucie (od 30 kwietnia 1982 r.); w sierpniu 1982 r. współzałożyciel i współorganizator działalności podziemnej organizacji GROT, koordynującej podziemną działalność związkową w Nowej Hucie; zaangażowany w przygotowania do powołania Tajnej Komisji Robotniczej Hutników (wrzesień 1982 r.)
Kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez MO i SB (po raz pierwszy w kwietniu 1982 r.). W dn. 5 listopada 1982 r. internowany w Wojskowym Obozie Specjalnym nr 6 w Czerwonym Borze k. Łomży; zwolniony w lutym 1983 r.; po powrocie do Krakowa zaangażowany w działalność Społecznego Funduszu Pomocy Pracowniczej.
W związku ze znaczącym obniżeniem wynagrodzenia, mającym charakter represyjny, zrezygnował w 1987 r. z pracy w HiL i wyjechał do pracy zagranicą.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016) i Medalem Lex Veritas Iustitia (2011).
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
