Ur. 10 czerwca 1941 r. w Kaaden (Czechy).
Ukończyła "Studium an der Hochschule für Grafik und Buchkunst" w Lipsku (NRD, 1966), otrzymując tytuł dyplomowanego grafika.
Ps. "Basiówka", obywatelka b. NRD. Po wyjściu za mąż za M. Łazarowa przeniosła się w 1970 r. do Krakowa. W Polsce zajmowała się prowadzeniem domu, wychowaniem dzieci oraz malarstwem i grafiką (kilka autorskich wystaw, autorka ilustracji do książek).
Po wprowadzeniu stanu wojennego zaangażowała się w działalność konspiracyjną. W domu Fryderyki i Macieja Łazarów ukrywali się poszukiwani przez SB działacze opozycyjni (m.in. P. Bielawski, J. Seń i S. Morawiecki). Dom był równie wykorzystywany jako drukarnia, punkt kolportażowy i skrzynka informacyjno-kontaktowa.
Autorka wielu podziemnych grafik i plakatów (przeważnie linorytów), w tym pierwszego plakatu "Solidarności Walczącej" (wrzesień 1982 r.). Swoje prace w czasach podziemia sygnowała pseudonimem "T-x". Część plakatów odbijana była na miejscu, potem matryca linorytowa przechodziła do kolejnych punktów drukarskich. Czynna uczestniczka mszy św. za ojczyznę w Mistrzejowicach.
Od 1982 r. w strukturze Porozumienia Prasowego "Solidarność Zwycięży", współpracownik "Solidarności Walczącej" oraz pisma środowiskowego "Zomorządność". Związana z biuletynami podziemnymi: "Solidarność Zwycięży" (następnie "Solidarność Walcząca Zwycięży" i "Solidarność Walcząca"), "Kurierek B" i "Zomorządność". W życiu konspiracyjnym uczestniczyły także małoletnie dzieci państwa Łazarów: Joanna, Stefan, Renata i Urszula, co wywoływało ogólny podziw najbliższego środowiska podziemnego. Pomagały one w druku prasy podziemnej.
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków.
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzeniu Polski (2016) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2016). Uhonorowana Krzyżem Semper Fidelis (2002) oraz medalami "Niezłomnym w Słowie" (2007) i "Za zasługi dla Małopolskiej Solidarności" (2007).
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
