Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Legut Jan

Ur. 28 marca 1955 r. w Tarnowie.

Absolwent Wydziału Energetyki Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1984).

W l. 1975-1981 pracownik Zakładu Stalowniczego Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej jako elektryk i pierwszy elektryk układu regulacji i automatyki; w l. 1984-1986 elektryk w Pralniczej Spółdzielni Pracy w Tarnowie; w l. 1986-1988 główny elektryk Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie; w l. 1988-1991 projektant i kierownik pracowni projektowej w Zakładach Wykonawstwa Sieci Elektrycznych Kraków Rejon Tarnów; od 1992 r. własna działalność gospodarcza.

W NSZZ "Solidarność" od września 1980 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestnik strajku w Hucie Katowice w dn. 13-23 grudnia 1981 r. (przewodniczący KS A. Kusznier); dołączył do strajku w dn. 14 grudnia 1981 r. o godz. 6:00 po przybyciu do pracy; członek KS na Wydziale Stalowni (przewodniczący KS: R. Bidziński), odpowiedzialny za informację i radiowęzeł; po zakończeniu strajku wraz ze Z. Sobolewskim i R. Bidzińskim przekazał zakład w ręce dyrekcji; 23 grudnia 1981 r. aresztowany; przesłuchany na terenie Huty i następnie przewieziony do KM MO w Dąbrowie Górniczej-Gołonogu; od 30 grudnia 1981 r. w KW MO w Katowicach; w dn. 2 stycznia 1982 r. skazany przez Sąd Wojewódzki w Katowicach na 3,5 roku więzienia, 2 lata pozbawienia praw publicznych i grzywnę; osadzony w lutym 1982 r. w ZK w Raciborzu, a następnie w Strzelcach Opolskich, w Kłodzku i w Strzelinie; uczestnik głodówek więźniów politycznych m.in. trzydniowej w Raciborzu (po pobiciu J. Pichura), w dn. 13-31 sierpnia 1982 r. w Strzelcach Opolskich (głodówka protestacyjna o status więźnia politycznego) oraz dziesięciodniowej głodówki protestacyjnej w Kłodzku; opuścił więzienie we wrześniu 1983 r. na mocy amnestii.

Po wyjściu na wolność zwolniony z pracy w Hucie Katowice; dzięki pomocy pracowników naukowych PŚ M. Sauczka i K. Żmudy (promotora) po napisaniu drugiej pracy inżynierskiej (pierwsza, przygotowana w 1981 r. zdezaktualizowała się) został dopuszczony do obrony; w kolejnych latach – mimo przenosin do Tarnowa – szykanowany przez SB; uniemożliwiano mu znalezienie jakiejkolwiek pracy, m.in. 2 lipca 1984 r. przez pół godziny był pracownikiem Fabryki Silników Elektrycznych "Tamel" w Tarnowie, po czym został zwolniony.

W l. 80. XX w. uczestnik uroczystości religijnych i niepodległościowych w Tarnowie, w Krakowie-Mistrzejowicach; uczestnik Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę; utrzymywał kontakty z działaczami "S" z Częstochowy i z Nowej Huty; zaangażowany w kolportaż podziemnej prasy i ulotek.

W 1989 r. zaangażowany w odtwarzanie struktur NSZZ "S" w Tarnowie, m.in. zastępca przewodniczącego Międzyzakładowej Komisji Organizacyjnej NSZZ "S" w Tarnowie (1989) i w zakładzie pracy; przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ "S" w ZWSE Rejon Tarnów (luty 1989 r.); przewodniczący KZ NSZZ "S" ZWSE Kraków i Rejonowej Komisji Zakładowej Rejonu Wykonawstwa Sieci Elektrycznych Tarnów; w l. 1990-1992 delegat na WZD Regionu Małopolskiego NSZZ "S"; członek Tarnowskiego Komitetu Praworządności (9 lutego 1989 r.).

Członek BBWR, KLD, PChD, PC i PiS; członek Związku Więźniów Politycznych Okresu Stanu Wojennego.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31