Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Nowak Jan

Ur. 21 października 1947 r. w Suchej Beskidzkiej.

Ukończył ZSZ w Suchej Beskidzkiej (1964); uczeń Technikum Mechanicznego w Zespole Szkół Mechanicznych nr 1 w Krakowie (przerwał naukę w 1967 r.).

Zatrudniony jako szlifierz w Krakowskich Zakładach Armatur "Armatura" (1964-1968) oraz w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Obróbki Skrawaniem "Wadios" (1969-1970, obecnie Ponar Wadowice); w l. 1970-2000 pracownik Wytwórni Silników Wysokoprężnych "Andoria" w Andrychowie jako szlifierz i mistrz; od 2000 r. na emeryturze.

W sierpniu 1980 r. wraz z grupą współpracowników wyjechał do Gdańska, gdzie przedostali się na teren strajkującej Stoczni Gdańskiej.

W NSZZ "S" od września 1980 r.; uczestnik spotkania z dyrekcją WSW, nakłaniającej bez powodzenia do odnowy związków zawodowych w ramach istniejących już organizacji związkowych; współorganizator z L. Kasperkiem i J. Ramendą struktur NSZZ na terenie WSW; członek i wiceprzewodniczący KZ NSZZ "S" w WSW; delegat na I WZD Regionu Podbeskidzie NSZZ "Solidarność" w 1981 r.

Po wprowadzeniu stanu wojennego zabezpieczył dokumentację KZ; próbował zorganizować przerwy w pracy na znak protestu wobec wprowadzenia stanu wojennego w WSW; od 13 grudnia 1981 r. współorganizator akcji pomocy internowanym i ich rodzinom.

Zaangażowany w druk i kolportaż ulotek drugiego obiegu (współpraca: W. Bakalarski, J. Kramarz, E. Kiecana, W. Kuchta), książek, prasy z Bielska-Białej i z Krakowa; uczestnik manifestacji w Krakowie oraz mszy św. w kaplicy przy ul. Starowiejskiej i następnie w kościele św. Stanisława w Andrychowie.

W dn. 23 marca 1982 r. zatrzymany w pracy i przewieziony na KM MO w Andrychowie, a następnie do KW MO w Bielsku-Białej; internowany za kontynuowanie działalności związkowej w dn. 27 marca 1982 r., a następnie po wszczęciu postępowania przez prokuraturę aresztowany 5 kwietnia 1982 r. Skazany 1 lipca 1982 r. przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na karę 1,5 roku pozbawienia wolności; przebywał w AŚ w Krakowie przy ul. Montelupich, a następnie w ZK we Wrocławiu; zwolniony 24 grudnia 1982 r.; Sąd Wojewódzki w Bielsku-Białej 25 lipca 1983 r. darował resztę kary na podstawie amnestii. Po wyjściu na wolność wrócił do pracy w WSW, gdzie jednak znacząco obniżono mu zaszeregowanie.

W kolejnych latach nadal był kontrolowany przez SB i MO (m.in. w l. 1984-1985 podejrzewany o dystrybucję pisma "Zomorządność" na terenie WSW), kilkakrotnie zatrzymywany na 48 godzin, karany grzywnami; w jego mieszkaniu dwukrotnie przeprowadzano rewizje; ukarany kolegium w 1985 r.

Od 1984 r. zaangażowany w akcje organizacji kolonii w Zakopanem dla dzieci z Andrychowa (we współpracy z ks. S. Sikorą z kościoła św. Macieja w Andrychowie).

W 1989 r. zaangażowany w proces odbudowy organizacji związkowej w WSW "Andoria" w Andrychowie, członek KZ NSZZ "S" w l. 1989-1992; delegat na WZD Regionu Podbeskidzie (1989-1992).

Członek Związku Więźniów Politycznych Stanu Wojennego (od 1996 r.) i Stowarzyszenia Sieć Solidarności (od 2013 r.).

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016) i medalem "Dziękujemy za Wolność" (2015).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31