Ur. 11 lutego 1929 r. w Bruay-en-Artois (Francja).

Ukończył Wyższą Szkołę Inżynierską w Bydgoszczy (1957), uzyskując tytuł zawodowy inżyniera.

Pracę zawodową rozpoczął w 1950 r. w Zakładach Tworzyw Sztucznych "Erg" w Bieruniu Starym (w zakładzie w Łaziskach Górnych); od 1958 r. pracował w Dębickich Zakładach Opon Samochodowych "Stomil", w których był technologiem i specjalistą ds. zagospodarowania odpadów. Do czasu przejścia na emeryturę był kierownikiem w Zakładzie Usług GospodarczoSocjalnych Stomilu w Dębicy.

W NSZZ "Solidarność" od 1980 r.; zaangażowany w budowę związku w "Stomilu" oraz w innych zakładach pracy; przewodniczący KZ NSZZ "S" w DZOS "Stomil" od lipca 1981 r.; delegat na WZD RM NSZZ "S" w Tarnowie w lipcu 1981 r.

Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany od 13 grudnia 1981 r. do 29 kwietnia 1982 r. w ZK w Załężu k. Rzeszowa; podczas internowania wykonywał m.in. krzyże z chleba oraz kartki świąteczne. Po zwolnieniu z internowania został zdegradowany w zakładzie pracy na stanowisko technologa odpadów.

W 1988 r. zaangażowany w odbudowę związku w "Stomilu", przewodniczący KZ NSZZ "S" (grudzień 1988 r. – październik 1989 r.).

W 1989 r. niezależny kandydat w wyborach do Sejmu (popierany przez KO "S" w Dębicy); w l. 1989-1991 poseł na Sejm PRL/RP, członek Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, zasiadał w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

Należał krótko do Porozumienia Centrum, z którego wkrótce wystąpił, wycofując się z polityki i nie ubiegając się o reelekcję.

Członek Naczelnej Organizacji Technicznej; członek Solidarności Polskich Kombatantów Region Przemyśl z siedzibą w Dębicy.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008); uhonorowany medalami "Dziękujemy za Wolność" (2014) i "Pro Patria" (2014).

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31