Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2

Ur. 17 lutego 1936 r. w Komarnie k. Lwowa (obecnie Ukraina); zm. 21 czerwca 2014 r. w Krakowie; pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1940 r. wraz z rodziną został wywieziony do Kazachstanu, skąd powrócił do Polski w 1946 r.

Znakomity polski językoznawca; absolwent studiów slawistycznych na UJ (1959); doktorat (UJ, 1967); habilitacja (IBL PAN, 1974).

Pracownik Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach (1960-1963) oraz Zakładu Słowianoznawstwa PAN w Warszawie (19631969); w l. 1969-1973 zatrudniony w Pracowni Budowy Gramatycznej Języka Polskiego Instytutu Badań Literackich PAN oraz wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie; od 1973 r. zatrudniony w nowo powstałym Instytucie Języka Polskiego PAN w Krakowie jako adiunkt (do 1975 r.), docent (do 1981 r.), profesor nadzwyczajny (do 2001 r.) i profesor zwyczajny (od 2001 r.); wykładowca na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (19731975 jako adiunkt, 1975-1981 jako docent, 1981-1985 jako profesor nadzwyczajny). W 1985 r. wyjechał do Szwecji, gdzie rozpoczął pracę jako profesor w Instytucie Języków Słowiańskich Uniwersytetu w Göteborgu; w 2001 r. powrócił do Polski; wykładał na UJ (2001-2007) i w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (2008-2012).

Członek wielu komisji i stowarzyszeń naukowych w Polsce i zagranicą; redaktor naczelny "Biuletynu Polskiego Towarzystwa Językoznawczego" oraz twórca i pierwszy redaktor naczelny "Studies in Polish Linguistics"; współtwórca akademickiej "Gramatyki współczesnego języka polskiego" oraz autor fundamentalnych prac teoretycznych z zakresu językoznawstwa polskiego i ogólnego.

W NSZZ "Solidarność" od 1980 r.; zaangażowany się w organizowanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty (NSZZ PNTiO) w Instytucie Języka Polskiego PAN; po włączeniu NSZZ PNTiO w struktury NSZZ "Solidarność" wybrany w grudniu 1980 r. na zastępcę przewodniczącego Komisji Zakładowej "Solidarności" Oddziału PAN w Krakowie (przewodniczący komisji - J. Zdrada) oraz powołany na wiceprzewodniczącego Ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej NSZZ "Solidarność" PAN.

Po ogłoszeniu stanu wojennego włączył się w prace struktur podziemnych związku. 14 grudnia 1981 r. został przyłapany przez funkcjonariuszy SB na przepisywaniu na maszynie słynnej odezwy pracowników Wydziału Prawa UJ "Do społeczeństwa polskiego", w którym dowodzili oni, że wprowadzenie stanu wojennego było nielegalne i bezprawne.

Był jednym z założycieli i członkiem redakcji "Biuletynu Małopolskiego" (wraz z J. Zdradą i D. Abrahamowicz), organu prasowego naczelnej struktury podziemnej Małopolskiej "Solidarności" – Regionalnej Komisji Wykonawczej Regionu Małopolska i Regionalnego Komitetu "Solidarność" Małopolska.

W czerwcu 1982 r. stworzył razem z J. Zdradą zespół programowy RKW i kierował tzw. Grupą Opinii i Analiz. Był jednym z najbliższych doradców przewodniczącego RKW

W. Hardka oraz tzw. łącznikiem merytorycznym RKW z Tymczasową Komisją Koordynacyjną NSZZ "Solidarność". Uczestniczył w tworzeniu programu TKK pod nazwą "Społeczeństwo podziemne" (przyjętego w lipcu 1982 r.) oraz w spotkaniach rady Programowej TKK powstałej w 1985 r. W działalności konspiracyjnej posługiwał się pseudonimami "1000" i "Kamil"; w związku z nękaniem ze strony SB, zdecydował się na wyjazd do Szwecji w 1985 r.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1995) oraz Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2014).

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31