Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.1

Ur. 5 grudnia 1944 r. w Śniatyniu, obwód iwanofrankiwski (Ukraina); zm. 18 marca 2010 r. w Krakowie; pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Absolwentka psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1967).

W l. 50. XX w. wywieziona na Sybir wraz z rodziną, skąd powróciła po ośmiu latach w 1957 r.

Pracowała jako psycholog w szpitalu MSWiA do 1971 r. - została wyrzucona z pracy z powodu poparcia dla protestów robotniczych w grudniu 1970 r.; przez 13 lat pracowała w Poradni Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży przy al. Pokoju w Krakowie; w l. 19841994 pracowała w Poradni PsychologicznoPedagogicznej w Oświęcimiu.

W NSZZ "S" od 1980 r.; przewodnicząca KZ w Poradni Zdrowia Psychicznego (1980-1981); zaangażowała się w budowę struktur regionalnych "S" - organizator pierwszego spotkania poświęconego stworzeniu struktury służby zdrowia w Krakowie (8 października 1980 r.); od 10 grudnia 1980 r. przedstawicielka Służby Zdrowia w MKZ Kraków; nieformalny regionalny koordynator Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego NSZZ "S" Służby Zdrowia w Krakowie (do jego likwidacji w dn. 7 stycznia 1981 r.); delegatka na I WZD RM w Tarnowie w lipcu 1981 r.

W stanie wojennym zaangażowana w ruch konspiracyjny, pomagając internowanym, aresztowanym i sądzonym za działalność opozycyjną.

W 1990 r. powołała do życia Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Praktycznej w Oświęcimiu, w ramach którego prowadziła we własnym mieszkaniu świetlicę opiekuńczo-wychowawczą dla dzieci z rodzin patologicznych; w 1995 r. stworzyła w Krakowie Fundację Szkoła Praktyczna (obecnie Fundacja Szkoła Praktyczna im. Ż. Łukawieckiej-Lassoty i B. Piskozuba); od 2000 r. we własnym domu prowadziła całodobową świetlicę dla zaniedbanych dzieci z rodzin patologicznych z Pychowic i Osiedla Ruczaj Zaborze; w l. 2007-2009, również we własnym domu, prowadziła Mieszkanie Chronione dla usamodzielniających się dziewcząt, które po ukończeniu 18 roku życia zmuszone były opuścić domy dziecka; przez całe życie udzielała wsparcia i pomocy w niezliczonych indywidualnych przypadkach dorosłych i dzieci potrzebujących pomocy.

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31

Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Żdana Łukawiecka-Lassota (ur. 5.12.1944 r. Śniatyń nad Prutem Ukraina, zm. 18.03.2010 r. Kraków), córka nauczyciela greki i łaciny. W latach 50. wywieziona wraz z rodzicami i dwoma siostrami na Sybir skąd powróciła po ośmiu latach. Ukończyła studia psychologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim i podjęła pracę psychologa w szpitalu MSWiA, skąd w roku 1971 została wyrzucona z powodu poparcia, jakie wyrażała dla protestów robotniczych. Przez 13 lat pracowała w poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży przy Alei Pokoju w Krakowie.

Od 1980 roku aktywnie działała w powstałym wówczas NSZZ Solidarność, będąc przewodniczącą komisji zakładowej i uczestnicząc jako Regionalny Koordynator w pracach Komisji Służby Zdrowia związku. W stanie wojennym wspierała ruch konspiracyjny. Jej mąż Józef Lassota był początkowo internowanym, a następnie aresztowanym i sądzonym za działalność opozycyjną.

W latach 1984- 1994 pracowała w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Oświęcimiu. W tym czasie rozpoczęła także swoją działalność społeczną, której ukoronowaniem było powołanie Towarzystwa Przyjaciół Szkoły Praktycznej w Oświęcimiu. We własnym mieszkaniu, opiekując się, schorowanymi rodzicami, po przejściach wieloletniego zesłania na Syberię, jednocześnie zorganizowała i prowadziła świetlicę opiekuńczo-wychowawczą dla dzieci z rodzin patologicznych z Oświęcimia, a później dla dzieci z rodzin z Pychowic i Osiedla Ruczaj Zaborze, a w dalszych latach także dla usamodzielniających się dziewcząt.

Uhonorowana medalem "Dziękujemy za wolność" (2019).