Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2
Ur. 31 października 1950 r. w Raciborzu.
Ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej (1973) oraz studia podyplomowe na Wydziale Budownictwa.
W l. 1973-1990 pracował w krakowskim Biurze Studiów i Projektów Energetycznych "Energoprojekt" jako projektant konstrukcji stalowych. W l. 1990-2015 dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Krakowie.
W 1980 r. był jednym z założycieli "Solidarności" w "Energoprojekcie".
Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmował się przede wszystkim rozprowadzaniem ulotek, prasy i literatury drugiego obiegu. Był także organizatorem i gospodarzem tajnych spotkań, głównie z profesorami krakowskich uczelni, podczas których rozmawiano o historii i o sytuacji w Polsce. Spotkania odbywały się w gronie kilkunastu wtajemniczonych osób w prywatnych mieszkaniach.
Rozpracowywany przez SB i poddawany prowokacjom, m.in. przeszukaniu na lotnisku, czy próbie wyrzucenia z mieszkania.
Od 1985 r. działacz budowanych struktur Sekcji Energetyków NSZZ "Solidarność" Regionu Małopolskiego, w której reprezentował "Energoprojekt" wraz ze S. Mandeckim.
W 1989 r. zaangażowany w działalność KO "S"; przewodniczący Dzielnicowego Komitetu Obywatelskiego "S" Śródmieście, zaangażowany w kampanię przed wyborami parlamentarnymi (1989); od 1990 r. członek Prezydium Krakowskiego KO "S", szef kampanii KKO "S" w Śródmieściu przed wyborami samorządowymi (1990); członek redakcji pisma "Nasz Prądnik", biuletynu informacyjnego Komitetu Obywatelskiego "Prądnik Czerwony".
W 1990 r. na prośbę wojewody krakowskiego T. Piekarza podjął się kierowania Urzędem Pracy w Krakowie. Przez ponad 25 lat pełnienia funkcji, pozostał niezależny i niezwiązany z żadną frakcją. Znacząco rozwinął zakres i sposób działania Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Krakowie.
Anna Byrska
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
Biogram w Indeksie Osobowym SSS
Andrzej Martynuska (ur. 31.10.1950 Racibórz), Współinicjator powołania Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w macierzystym zakładzie pracy BSiPE Energoprojekt jesienią 1980 r., jednej z pierwszych w Krakowie, jeszcze przed oficjalnym zarejestrowaniem Związku.
Po ogłoszeniu stanu wojennego kontynuował działalność związkową w podziemiu (zbiórka pieniędzy na pomoc dla poszkodowanych, podziemna Komisja Zakładowa, składki związkowe, kolportaż prasy podziemnej, uniwersytet latający, uczestnictwo i współorganizacja protestów).
W latach 1983-85 współorganizator wakacyjnych wyjazdów dzieci związkowców Solidarności małopolskiej do Francji, w ramach pomocy francuskich Związków Zawodowych CFTC dla NSZZ Solidarność.
Uczestnik pierwszej edycji Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego w Krakowie- Mistrzejowicach, organizowanego przez Śp. ks. Kazimierza Jancarza i Jego współpracowników. Uczestnik wielu przedsięwzięć tego środowiska.
Członek Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność", a także Komitetu Obywatelskiego Kraków-Śródmieście od chwili ich utworzenia, współtwórca Komitetu Obywatelskiego Kraków- Prądnik Czerwony oraz lokalnej gazety o tej samej nazwie. Współorganizator wyborów do Sejmu 1989 r. na poziomie województwa. Współorganizator kampanii wyborczej kandydatów Komitetu Obywatelskiego Solidarność w okręgu krakowskim oraz organizator niezależnej kontroli działania Państwowej Komisji Wyborczej podczas wyborów 4 czerwca w Krakowie.
Współorganizator pierwszych niezależnych wyborów samorządowych do Rady Miasta Krakowa w 1990 r. z ramienia Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".
Od lipca 1990 r. dyrektor Wojewódzkiego Biura Pracy, a potem Wojewódzkiego Urzędu Pracy, z nominacji pierwszego Wojewody Krakowskiego Tadeusza Piekarza. Jako członek zespołu Wojewody Piekarza czynnie uczestniczył w przekształcaniu administracji państwa komunistycznego w nowoczesną administrację. Tworzył nowoczesne Publiczne Służby Zatrudnienia na poziomie krajowym (jako ekspert) i regionu, początkowo krakowskiego, później małopolskiego. W szczególności tworzył także Wojewódzki Ośrodek Zatrudnienia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, regionalne struktury Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, kontroli legalności zatrudnienia oraz po wejściu do UE, regionalne rozwiązania dla Instytucji Wdrażającej Europejski Fundusz Społeczny. W latach 2003-2014 kieruje jednostką odpowiedzialną za bezpośrednie wydatkowanie i rozliczenie z Komisją Europejską 2,32 mld zł na programy rozwoju kapitału ludzkiego.
Członek Solidarności nieprzerwanie od 1980r. do 1990r., do czasu objęcia funkcji kierowniczej w regionalnej administracji publicznej, co wykluczało przynależność związkową.
Członek Stowarzyszenia Sieć Solidarności
Uhonorowany Medalem "Dziękujemy za wolność" (2019)
