Solidarność to znaczy razem

Rozmarynowicz Andrzej

Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.1

Ur. 4 lutego 1923 r. w Krakowie; zm. 29 czerwca 1999 r. w Krakowie; pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1947), student Szkoły Nauk Politycznych (1949) oraz socjologii; egzamin sędziowski (1950); egzamin adwokacki (1954); doktor nauk prawnych (1975).

Aplikant w Zespole Adwokackim nr 6 w Krakowie (1951-1953); adwokat w Zespole Adwokackim w Chrzanowie (1954-1957), w Zespole Adwokackim nr 1 w Krakowie (19571993); w l. 1993-1996 prowadził indywidualną kancelarię adwokacką; od 1996 r. na emeryturze.

W 1941 r. wstąpił do ZWZ; żołnierz Armii Krajowej, pod pseudonimem "Andrzej", a następnie posługując się nazwiskiem "Andrzej Kmieć"; należał do Kedywu; w AK uzyskał stopień podporucznika (11 listopada 1944 r.); dowodził pododdziałami w Krakowie, a następnie w Samodzielnym Batalionie Partyzanckim "Skała"; brał udział walkach m.in. pod Zaryszynem, Moczydłem, Krzeszówką, Sadkami i Złotym Potokiem; uczestnik wielu akcji dywersyjno-sabotażowych m.in. w Krakowie; dwukrotnie aresztowany przez Niemców (w listopadzie 1944 r. i w styczniu 1945 r.) W kwietniu 1952 r. został zatrzymany m.in. za działalność w konspiracyjnej i antykomunistycznej organizacji Klubie Logofagów; w więzieniu spędził prawie rok (Areszt UB przy Pl. Inwalidów, a następnie w AŚ przy ul. Montelupich w Krakowie i AŚ przy ul. Rakowieckiej w Warszawie).

W latach 60. i 70. pełnił funkcję doradcy prawnego K. Wojtyły; od 1964 r. doradca prawny w Społecznym Instytucie Wydawniczym "Znak" w Krakowie oraz konsultant prawny Kurii Metropolitarnej w Krakowie (obie umowy zostały podważone w listopadzie 1964 r. przez Ministerstwo Sprawiedliwości); pod koniec l. 70. zaangażował się pomoc ofiarom represji politycznych w Polsce, był m.in. pełnomocnikiem rodziny S. Pyjasa, ks. A. Bardeckiego, rodziny B. Włosika i ks. T. Zaleskiego.

W latach 80. działał w "Solidarności"; doradca prawny KRH i MKZ Kraków (a następnie MKS Małopolska i ZRM) w l. 1980-1981; był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności i współprzewodniczącym Społecznej Rady Legislacyjnej.

W 1981 r. i w 1988 r. pomagał pracownikom HiL, zatrzymanym za udział w strajkach; w l. 80. obrońca w procesach politycznych; wspierał poradami prawnymi represjonowanych członków "Solidarności"; współpracownik pisma "Paragraf"; zaangażowany w budowę kościoła w Mistrzejowicach i innych kościołów w Polsce; w 1988 r. wspierał komitety założycielskie "S".

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w grupie roboczej do spraw stowarzyszeń; członek Małopolskiego KO "S".

W l. 1989-1991 senator (z województwa częstochowskiego), parlamentarzysta Komitetu Obywatelskiego; wiceprzewodniczący Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich oraz Konstytucyjnej.

Członek Naczelnej Rady Adwokackiej (1986-1989); w l. 1959-1961, 1979-1983 i 1983-1986 członek, a w l. 1984-1986 wicedziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Krakowie.

Członek Komisji Prawnej Episkopatu Polski przez trzy kadencje, aż do likwidacji.

Organizator Ogólnopolskiego Duszpasterstwa Prawników oraz organizator pielgrzymek prawników na Jasną Górę i do Watykanu; członek i współzałożyciel Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie; kawaler Zakonu Maltańskiego (od 1991 r.).

Wspierał Fundację im. Brata Alberta (od 1987 r.); wspomagał Schronisko dla Niepełnosprawnych, prowadzone przez ks. T. Zaleskiego w Radwanowicach pod Krakowem.

Przewodniczący Komisji Turystyki Narciarskiej Zarządu Głównego PTTK; zaangażowany w odbudowę TG "Sokół" w Krakowie.

Wydał m.in. "Klub Logofagów. Wspomnienia" (Kraków 1996), "O odpowiedzialności w narciarstwie" (Warszawa 1979), "Kodeks narciarski czyli Narciarski savoir vivre" (Warszawa 1973, 1990).

Upamiętnia go tablica pamiątkowa w kaplicy Schroniska dla Niepełnosprawnych w Radwanowicach.

Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem AK; wyróżniony medalem 70-lecia Adwokatury Polskiej (1988), honorową odznaką "Adwokatura Zasłużonym" (1993), medalem honorowym Izby Adwokackiej w Krakowie "Pro Lege et Libertate" (1997), medalem św. Brata Alberta (1997).

Otrzymał Komandorię Orderu św. Sylwestra (1971); wyróżniony medalem "Zasłużonego dla NSZZ Solidarność Regionu Małopolska" (2000).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31


Informacja z listy Strajk 88

negocjator w imieniu Episkopatu Polski