Biogram w Indeksie Osobowym SSS
Włodzimierz Sackiewicz-Steckiewicz (ur. 13 października 1955 r. w Krakowie, zm. 27 października 1987 r. w Feucht k. Norymbergi, pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie).
Pochodził z patriotycznych rodzin kresowych, rodzice byli żołnierzami Armii Krajowej. Ukończył Katolickie Liceum oo. Pijarów w Krakowie (1975), studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, równocześnie pracując.
Jako dwudziestolatek nawiązał współpracę z krakowskim Związkiem legionistów Polskich, był współzałożycielem i członkiem kierownictwa Akcji na Rzecz Niepodległości oraz innymi organizacjami opozycji demokratycznej: SKS, ROPCiO, RMP, Instytut Katyński. Był bardzo aktywny, w działaniach niepodległościowych. Podczas mszy z udziałem Jana Pawła II na Krakowskich Błoniach w czerwcu 1979, uczestniczył w tzw. akcji balonowej. Grupa osób z ROPCiO wypuściła za pomocą balonów o dużej wielkości sztandar z jagiellońskim Orłem.
W 1980 roku wstąpił do Komitetu Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego, a także był wiceprezesem tegoż w l. 1983-1987), zorganizował wiele niezależnych uroczystości patriotycznych, koncertów, wystaw, pokazów filmowych, pomagał przy wydawaniu biuletynu "Sowiniec", itp.
Od początku powstawania Solidarności, gorąco zaangażował się w ten ruch, był pracownikiem sekcji kultury Zarządu Regionu Małopolska, angażując się w takie akcje jak "Marsz Głodowy", "Biały Marsz" po próbie zabójstwa Jana Pawła II.
W dniu 22 marca 1981 roku na kopcu na Sowińcu odbyła się uroczystość składania ziemi, z udziałem gen. Mieczysława Boruty Spiechowicza, o. płk. Adama Studzińskiego i mjr. Józefa Herzoga, której był współorganizatorem. Potem 5 sierpnia współorganizował także Marsz Szlakiem I Kompanii Kadrowej w 1981 roku.
Gdy wprowadzony został stan wojenny, włączył się w pomoc internowanym i ich rodzinom, zaczął działać w tajnych strukturach łączących byłych pracowników etatowych "Solidarności". Został zatrzymany 12 maja 1982 r. przez SB i internowany w Załężu a potem przebywał w szpitalu więziennym w Rzeszowie. Po zwolnieniu (23.07.1982), powrócił do działalności konspiracyjnej, był drukarzem, kolporterem, sam pisał artykuły. W 1983 r. przystąpił do Kongresu Solidarności Narodu Wojciecha Ziembińskiego.
Angażował się także w działalność ekologiczną we współpracy ze Wspólnotą Ekologiczną św. Franciszka z Asyżu. Oczywiście starał się działać w ruchu niepodległościowym, np. był członkiem Towarzystwa im. Gen. Józefa Kustronia w Nowym Sączu (maj 1983 r. w Krakowie - niezależna wystawa historyczna pt. "Generał Kustroń - Żołnierz Niepodległości" w galerii "Pryzmat", Oddziale Krakowskiego Związku Polskich Artystów Plastyków).
We wrześniu 1987 roku, wyjechał do Paryża, gdzie jako konsultant Rządu RP na uchodźstwie odwiedzał środowiska polonijne we Francji i w RFN. Zginął w drodze powrotnej do Polski, 27 października 1987 r., potrącony przez samochód na autostradzie koło Norymbergi. Pośmiertnie został oznaczony przez Władze RP na Uchodźstwie Złotym Krzyżem Zasługi (1989).
