Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Leszek Sobocki (ur. 14.11.1934 w Częstochowie) - malarz, grafik, twórca environmets, eseista, poeta. br>
W latach 1953-56 studiował na Wydziale Grafiki Propagandowej w Katowicach (jak sam pisał w Stalinogrodzie), w latach 1956-1959 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w pracowni Wacława Taranczewskiego), a w latach 1959-1960 na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi.

Twórczość Sobockiego, niemal od początku była buntem przeciwko niektórym poszukiwaniom awangardy, ale z drugiej strony wyrażała sprzeciw wobec zniewolenia i upodlenia człowieka w systemie komunistycznym. W 1965 roku wspólnie z krakowskimi malarzami: Maciejem Bieniaszem, Zbylutem Grzywaczem i Jackiem Waltosiem założył grupę Wprost, której artyści odwołując się do tradycji sztuki dawnej przedstawiali na swoich doświadczenia swojego pokolenia w kontekście aktualnych tematów społecznych i politycznych. Mówili o niej wprost, w sposób wyjaśniający, przedstawiający i apelujący.

W 1972 roku powstał interesujący obraz w formule komiksu Jeden dzień w życiu stoczniowca, który nawiązywał do wydarzeń grudniowych z 1970 roku. Można go było także odczytać jako historyjkę o kimś, kto nie przestrzegając zasad BHP uległ wypadkowi. Pracę ocenzurowano na wystawie w Zakopanem, a artysta w geście protestu zdjął z ekspozycji wszystkie swoje obrazy.

W wielu jego obrazach odnajdujemy samego artystę, np. w obrazie " Trzy róże" (1978) jedno płótno przedstawia malarza w stalowym kirysie z purpurową peleryną na ramionach, na drugim obrazie widzimy odbicie twarzy artysty w zmiętym rysunku i puszkę od konserw, W innym obrazie "Narcyz" (1978) artysta zamiast w wodzie przegląda się w kropli krwi. Autoportret Anno 1977 pokazuje malarza jako postać kojarzącą się zarazem ze Stańczykiem i Rejtanem. W 1982 roku powstał podwójny autoportret artysty Schizofrenia polska. Widzimy na nim dwóch mężczyzn: jeden stoi bokiem z oczami przewiązanymi czarną opaską i trzyma się ramienia swojego przewodnika.

W 1979 roku odbyła się wystawa "Polaków portret własny", na której Sobocki pokazał obraz Polak 1979. Przedstawia on "zakamuflowany" portret papieża Jana Pawła II, który jest jednocześnie autoportretem samego malarza. Obraz ten stał się w trakcie trwania ekspozycji przedmiotem pielgrzymek, składano pod nim nawet kwiaty. W latach 80. Sobocki wprowadził do swoich obrazów wątki religijne i symbole narodowe (Ecce Homo, Polonia), namalował też w 1982 roku portret Lecha Wałęsy Robotnik '81.

Leszek Sobocki był aktywnym uczestnikiem Ruchu Kultury Niezależnej. Malował o aktualnych sprawach politycznych i społecznych, uczestniczył w wielu niezależnych wystawach zbiorowych W 1983 został wyróżniony Nagrodą "Solidarności" za twórczość malarską i graficzną. W 1984 otrzymał Nagrodę zbiorową Muzeum Archidiecezji Warszawskiej za wystawę grupy Wprost. Także w tym roku (1984) miał indywidulana wystawę w krakowskiej Galerii "Inny Świat".

Na początku lat 2000. Sobocki wykonał wiele prac nawiązujących do bardzo aktualnych tematów politycznych. Powstały wtedy odciski desek ze słojami i skoblem zamykającym drzwi do stodoły (Stodoła, assamblage, 2001), jednoznacznie kojarzące się ze sprawą Jedwabnego, szeroko komentowaną w Polsce i na świecie. W serii prac rzeźbiarskich zatytułowanych WTC 911 (2002) złożył artystyczny hołd ofiarom ataku terrorystycznego w Nowym Jorku. Później, w latach 90., pojawiły się prace poświęcone głównie sferze życia prywatnego. W ostatnich latach artysta wrócił jeszcze do portretowania papieża, powstały obrazy: Polak 2005 i Polak 2006. Obrazy są poruszające, dotykają tematu godności w cierpieniu.

Artysta uczestniczył w około 200 zbiorowych wystawach krajowych i zagranicznych, w tym m.in.: "Romantyzm i Romantyczność w Sztuce Polskiej XIX i XX wieku", "Polaków portret własny", "Myśl artysty" w 100-lecie śmierci Cypriana Norwida, "Polonia", "Obrazy śmierci", "100 lat Zachęty" oraz ponad dwudziestu wystawach indywidulanych.

Najważniejsze nagrody: 1967 - Nagroda Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida Warszawa za wystawę "Wprost"; 1962 - Prix d'achat 8. Biennale Grafiki w Lublanie; 1976 - I Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki w dziale malarstwa, 6. Festiwal Sztuki w Warszawie; 1977 - II Nagroda w Konkursie im. J. Spychalskiego w Poznaniu; 1978 - Grand Prix Salonu Zimowego "Hommage Wyspiańskiemu", TPSP Kraków; 1981 - Grand Prix, 2. Ogólnopolskiego Triennale "Prezentacja Portretu Współczesnego" w Radomiu. W 2016 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów w Sztokholmie, Dreźnie, Skopje, Wiedniu a także licznie w zbiorach krajowych.

Uhonorowany Medalem "Dziękujemy za wolność" (2016)