Biogram w Indeksie Osobowym SSS
Jacek Woźniakowski (ur. 23.04.1920 w Biórkowie Wielkim k. Proszowic, zm. 29.11.2012 r, w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Leśnym w Laskach ). W 1938 r. zdał maturę w Rabce. W latach 1938-1939 uczęszczał do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W 1951 r. ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Podczas wojny obronnej 1939 r. służył w 8 Pułku Ułanów, został poważnie ranny. W okresie okupacji był działaczem konspiracyjnej organizacji "Tarcza", następnie adiutantem komendanta Obwodu Mielec AK.
W latach 1945-1953 i po 1956 r współpracownik i członek redakcji "Tygodnika Powszechnego". Dla gazety relacjonował trzecią sesję Soboru Watykańskiego II. Był redaktorem naczelnym miesięcznika "Znak" oraz jednym z założycieli powstałego w 1959 r. wydawnictwa o tej samej nazwie. W latach 1953-1991 pracownik Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (od 1990 r. profesor zwyczajny). W latach 1967-1968 wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wykładał również na zagranicznych uniwersytetach, m.in. w Tuluzie i w Jerozolimie. W 1981 r. otrzymał godność doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu w Leuven. W latach 1975-1990 członek Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk.
Jacek Woźniakowski był jednym ze współzałożycieli Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie i Warszawie. Ważnym momentem dla grupy osób skupionych wokół "Tygodnika Powszechnego" był rok 1976. Wystąpiono wówczas przeciw projektowi wprowadzenia przez sejm zapisów w konstytucji o kierowniczej roli PZPR i przyjaźni ze Związkiem Sowieckim. Pod listem zawierającym sprzeciw wobec proponowanych zmian, skierowanym do przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej dla Przygotowania Projektu Konstytucji, podpisali się redaktorzy naczelni: "Tygodnika Powszechnego" - Jerzy Turowicz, "Znaku" - Bohdan Cywiński, "Więzi" - Tadeusz Mazowiecki, Wydawnictwa "Znak" - Jacek Woźniakowski, oraz prezesi Klubów Inteligencji Katolickiej: z Warszawy - Andrzej Święcicki, Krakowa - Stefan Wilkanowicz, Wrocławia - Kazimierz Czapliński i Torunia - Andrzej Tyc.
Od 1956 roku w Związku Literatów Polskich, w latach 1980-1983 w prezydium jego Zarządu Głównego. Członek PEN-Clubu, w latach 1982-1992 członek Papieskiej Rady Kultury, Rady Jęz. Polskiego (1996-99), od 1966 r. członek Rady Fundacji i jury Nagrody Kościelskich, w latach 1993 - 2008 - prezes. Członek Czynny PAU (od 2000 r), fundator i członek rady Fundacji Edukacja dla Demokracji, inicjator, współzałożyciel i w latach 1991 - 2010 przewodniczący Rady Fundatorów Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie, współzałożyciel (1995) i wieloletni prezes Stowarzyszenia Willa Decjusza, współzałożyciel Fundacji Judaica, b. członek Rady Fundatorów Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, wieloletni członek i przewodniczący rady Muzeum Tatrzańskiego, członek wielu innych stowarzyszeń i organizacji społecznych.
Współpracował z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym powstałem w 1976 r. Był współzałożycielem (a później był członkiem Komitetu), organizowanego przez Bohdana Cywińskiego Towarzystwa Kursów Naukowych (powstało 22.01.1978), czyli związanego z KOR "Latającego Uniwersytetu". Deklaracje podpisało 54 osoby. To była bardzo aktywna działalność wykładowa i dyskusyjna, a później także wydawnicza ("Zeszyty"). SB natychmiast utworzyła SOR "Pegaz" dla rozpracowywania tej działalności. Jacek Woźniakowski współpracował z warszawska opozycją, np. często spotykał się z Adamem Michnikiem, z Krakowskim SKS. M.in. prowadził wykłady historyczno-filozoficzne (także Edward Łukawer, Jan Józef Szczepański, Adam Zagajewski, Hanna Malewska, Woźniakowski i Tarnowski).
Należał do Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Brał udział w obradach "Okrągłego Stołu". W latach 1990-1991 był pierwszym po upadku komunizmu prezydentem Krakowa.
Autor wielu cenionych książek. W 1973 r. za "Zapiski Kanadyjskie" otrzymał Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława B. Lepeckiego, a w 1974 r. za "Co się dzieje ze sztuką" Nagrodę Polskiego PEN-Clubu im. Mieczysława Pruszyńskiego.
Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1974 r. otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. W 1990 r. odznaczony Krzyżem Oficerskim a w 2006 Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1993 odznaczony francuskimi Palmami Akademickimi a w 1995 r. wyróżniony francuskim Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. Laureat Srebrnego Medalu Cracoviae Merenti przyznawanego za zasługi dla Krakowa (1997), Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2005). Stowarzyszenie Sieć Solidarności uhonorowało Go Medalem "Dziękujemy za wolność" (2017).
