Edward Nowak - inżynier, b. poseł i wiceminister resortów gospodarczych, członek Solidarności, więzień polityczny, działacz obywatelski, inicjator i prezes Sieci Solidarności

Edward E. Nowak (ur. 1950 w Krakowie), absolwent Technikum Elektrycznego nr. 2 w Krakowie (1969); inżynier elektryk (AGH - uk. 1979). Pracownik Huty im. Lenina (1969 - 1970), służba wojskowa (1970-1972); ZETO w Krakowie (1972), ponownie HiL (1972-1981) w wydziale Głównego Energetyka, wydziale Zgniatacz jako st.mistrz.

W sierpniu 1980 członek Komitetu Strajkowego Wydziału Walcowni Zgniatacz HiL (20-22.08.1980), współzałożyciel NSZZ "Solidarność " Huty im. Lenina, członek Komitetu Robotniczego Hutników (KRH) oraz przedstawiciel w Sieci Organizacji Zakładowych NSZZ "Solidarność", która pracowała nad programem gospodarczym kraju. W 1981 współtwórca (z Mirosławem Dzielskim) ruchu spółdzielczego, m.in. Spółdzielni Mieszkaniowej jako niezależnej inicjatywy związkowej. Przewodniczący Komitetu Założycielskiego Samorządu Pracowniczego HiL (1981). Delegat na I Walne Zebranie Delegatów Regionu Małopolska w Tarnowie (1981), delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ "Solidarność w Gdańsku (1981).

W dniach 13-16 grudnia 1981 członek Komitetu Strajkowego HiL, po pacyfikacji strajku ukrywał się, aresztowany 13 stycznia 1982. Został skazany (wraz z Mieczysławem Gilem) w trybie doraźnym przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie za zorganizowanie wraz z innymi strajku w HiL na 3,5 roku więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych; zwolniony z pracy w HiL. Osadzany więźniach w Krakowie, w Raciborzu, w Strzelcach Opolskich, we Wrocławiu i w Strzelinie. Autor pierwszego projektu Statusu Więźnia Politycznego. Zwolniony 8 sierpnia 1983 na mocy amnestii.

We wrześniu 1983 przyjęty do pracy w HiL w Wydziale Inwestycji (na inne stanowisko na gorszych warunkach). Doradca Tajnej Komisji Robotniczej Hutników (TKRH). W marcu 1984 współtwórca Towarzystwa Pomocy Więzionym, 7 listopada 1984 współtwórca Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy". 3 maja - 3 sierpnia 1985 aresztowany i skazany na 3 miesiące pozbawienia wolności za udział w uroczystościach Święta Konstytucji 3 Maja w Krakowie; zwolniony z pracy w HiL.

W l. 1985-1986 starszy specjalista w Przedsiębiorstwie Realizacji Inwestycji Przemysłu Ceramiki Budowlanej CERPRI, zwolniony z pracy. W 1986-1988 kierownik zakładu w Przedsiębiorstwie Zagranicznym ARTCO w Brzeziu.

Od 23 października 1986 członek jawnej KRH. W dniach 26 kwietnia - 5 maja 1988 uczestnik i rzecznik prasowy strajku "Solidarności" w HiL a następnie sekretarz Komitetu Organizacyjnego dla reaktywowania NSZZ "Solidarność", zwolniony z pracy w firmie polonijnej za udział w strajku w HiL. Od 1988 r. rozpoczął własną działalność gospodarczą (1988-1989).

W 1988 roku zainicjował tworzenie obywatelskich inicjatyw samorządowych w regionie Nowej Huty i w pobliskich miejscowościach. W l. 1989-1991 członek Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego "Solidarność".

Od 4 czerwca 19891 r. poseł na Sejm z listy Komitetu Obywatelskiego "Solidarność" przy Przewodniczącym NSZZ "Solidarność" Lechu Wałęsie ", członek Komisji Nadzwyczajnej ds. Pakietu Reform Gospodarczych oraz Komisji Współpracy Gospodarczej z Zagranicą.

W 1989 jeden z fundatorów Krakowskiej Fundacji Komunikacji Społecznej Współtwórca (założyciel Radio RMF). Od 1989 członek Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego. W listopadzie 1989 roku inicjator reaktywowania Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie (pierwsza reaktywowana Izba w Polsce), jej prezydent 1989-1994; członek Krajowej Izby Gospodarczej.

W latach 1990-1991 wiceprezydent Krakowa (Prez. Jacek Woźniakowski), rozpoczął m.in. prywatyzację lokali handlowych. W l. 1992-1993 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, (opracował Założenia Polityki Przemysłowej Polski, prowadził restrukturyzację Regionu Wałbrzyskiego, przemysłu stoczniowego, farmacji, ciężkiej chemii; opracował założenia polityki motoryzacyjnej Polski; negocjował inwestycje koncernu General Motors i Volkswagen w Polsce); przewodniczący Rządowej Komisji ds. Kopalni Soli w Wieliczce (program ratowania i zabezpieczenia). 1993-1995 doradca ministra i podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, opracował koncepcję oraz ustawę o Specjalnych Strefach Ekonomicznych, zakładał pierwszą SSE w Polsce (Euro Park w Mielcu). W l.1995-1996 prezes Zarządu w Mielec Centrum Sp. z o.o. w Mielcu. W l. 1996-1998 dyrektor ds. marketingu i rozwoju w Zakładach Samochodowych Jelcz S.A. w Jelczu-Laskowicach. W l. 1998-1999 prezes Zarządu Zasada S.A. w Warszawie. W l. 1999-2000 dyrektor Centrum Technicznego w Krakowie Delphi AS Poland Sp. z o.o. w Warszawie. W l. 2000-2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki, opracował Program Restrukturyzacji Hutnictwa, w tym konsolidację hut w koncern Polskie Huty Stali oraz Ustawę o restrukturyzacji hutnictwa a także wprowadził firmę Sikorsky do Mielca. W l. 2001-2002 wiceprezes Zarządu ds. strategii i rozwoju w Hucie im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie. W l. 2003-2006 w firmie Restrukturyzacja sp. z o.o., właściciel i prezes. W 2006 r. członek Zarządu w Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie. 2007-2008 oraz 2012-2016 : własna działalność gospodarcza w Restrukturyzacja - Edward E. Nowak. 2008-2012 prezes zarządu - dyrektor naczelny w Bumar Sp. z o.o. w Warszawie. Od listopada 2016 na emeryturze.

W 2012 roku inicjator i prezes Stowarzyszenia "Sieć Solidarności" (nadal).

Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi (1978), Krzyżem Kawalerskim (2000) oraz Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), ponadto uhonorowany Złotym Pierścieniem Miasta Mielec (1997), Medalem za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (2012), Medalem Euro-Atlantyckim (2013), Medalem "Dziękujemy za wolność" (2014), Odznaką m. Krakowa "Honoris Gratia"(2014), Złotym Krzyżem Zasługi dla Małopolski (2018), Brązowym Medalem Honorowym za Zasługi dla Województwa Małopolskiego (2023).

Żonaty (Halina), dwoje dzieci: syn. 1974, córka 1981.