Spotkanie z Jerzym Surdykowskim w Kawiarni KOLORY na krakowskim Kazimierzu ul. Estery 10, w poniedziałek 25 marca br. o godz. 18:00.

Spotkanie z Jerzym Surdykowskim o wyborach 1989 roku, procesach demokratyzacji jakie wówczas rozpoczęły się w Polsce oraz w Europie Środkowo-wschodniej i ich kryzysie w chwili obecnej.

Jerzy Surdykowski obchodzi 80. rocznice urodzin.

Składamy wyrazy wdzięczności za Jego postawę obywatelską, działalność na rzecz Wolności i Solidarności, odwagę głoszenia prawdy, oraz uczciwość intelektualną, bez względu na okoliczności,którą wykazuje po dzień dzisiejszy, życząc dalszego twórczego działania i zdrowia nade wszystko.

Jerzy Surdykowski (ur. 14 marca 1939 r. w Warszawie) jest absolwentem studiów na wydziale elektroniki Politechniki Gdańskiej (1962). Pracował początkowo na politechnice jako programista komputerowy, a następie jako stoczniowiec w Gdyni, był marynarzem. Pod koniec lat 60 ub.w. był dziennikarzem tygodników "Perspektywy", "Życie Gospodarcze" i w Machejkowym "Życiu Literackim".

Jest jednym z najbardziej prawych dziennikarzy, publicystów i intelektualistów w Polsce, angażujący się we wspieranie Solidarności przez cały okres od strajków sierpniowych 1980 roku aż po wybory 1989 roku. Pomimo tego, że był członkiem PZPR aktywnie działał na rzecz przemian demokratycznych w Polsce. W Sierpniu 1980 roku był wśród strajkujących w Stoczni Gdańskiej, m.in. pisał w "Strajkowym Biuletynie Informacyjnym «Solidarność»". W okresie legalnej działalności NSZZ Solidarność" (1980-81) był redaktorem niezależnych "Wiadomości Krakowskich". W październiku 1980 r. został wybrany wiceprezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i pełnił tę funkcję także w konspiracji po rozwiązaniu stowarzyszenia aż do jego ponownej legalizacji, do 1990 roku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został wyrzucony z PZPR a także z redakcji pisma "Zdanie" wydawanego prze Krakowską "Kuźnicę" oraz objęty zakazem publikacji w państwowych środkach masowego przekazu. Zaangażował się czynnie w organizowanie pomocy i stypendiów dla dziennikarzy pozbawionych możliwości wykonywania zawodu. 

Na szczególny szacunek zasługuje jego bardzo aktywna działalność publicystyczna w okresie po wprowadzeniu stanu wojennego. Pisał do wielu pism podziemnych, z których można wymienić "Hutnika", "Tymczasem", ale także "Bez Dekretu", "Krytyka", "Vakat", "Most", "Arka" i "Biuletyn Małopolski". Współpracował z pismami emigracyjnymi: "Aneks", paryską "Kulturą", 1982-1990 z "Kontaktem", od 1985 z nowojorskim "Nowym Dziennikiem". Tak po latach pisał o swojej twórczości podziemnej: "Nigdy nie miałem poczucia, że jestem tak bardzo ludziom potrzebny jak wtedy i nigdy moje myśli - drukowane w małym nakładzie na byle powielaczu - nie były tak uważnie czytane. Dlatego dziękuję panu, generale Jaruzelski za te trudne, lecz owocne lata! Bez pana i bez robienia panu na złość nigdy bym się tego nie nauczył, co dziś umiem i nigdy bym nie rozumiał tego, co przez te lata zrozumiałem".

Publikował ważne teksty w "Tygodniku Powszechnym". Warto podkreślić, że od 1985 roku pisał pod własnym nazwiskiem, co było nie lada odwagą w tamtych czasach. W podziemiu wydał: Notatki gdańskie (pierwodruk w londyńskim Aneksie, 1982), Partię stanu wojennego (pod ps. Kappa, Unia, Warszawa 1984), Nie bez końca... (memoriał dla władz PRL) (Most, Warszawa 1987), autor sztuki teatralnej Horoskop (po wystawieniu w 1976 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu zdjęta przez cenzurę). Wraz ze Stanisławem Brodzkim i innymi opracował w 1983 roku "Raport o stanie Komunikacji Społecznej". Jerzy Surdykowski został zarejestrowany przez SB, w ramach SOS krypt. "Porozumienie", a także w SOR krypt. "Więź" z powodu ujawnienia do wydawnictw drugiego obiegu tajnych materiałów PZPR, tzw. Raportu Komisji Grabskiego.

Gdy nadeszły częściowo wolne wybory w 1989 roku został redaktorem naczelnym ukazującego się w czasie kampanii wyborczej "Głosu Wyborczego Solidarności" (pismo wyborcze Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego) a potem kontynuował tę działalność (1989-1990) jako członek redakcji "Tygodnika Solidarność" i "Rzeczpospolita".

Po 1989 roku Jerzy Surdykowski był w l.1990-1996 konsulem generalnym RP w Nowym Jorku oraz w l. 1999-2003 ambasadorem RP w Królestwie Tajlandii, Birmie i na Filipinach. Członek SPP i polskiego Pen Clubu. W 1997 wykładowca w Międzynarodowej Szkole Dziennikarskiej UJ w Krakowie. 1997-1999 członek redakcji "Wprost".

Ponadto jest m.in. autorem powieści: Powracający z morza (1966), Oblężenie (1981, napisana w 1975, objęta zapisem cenzury), S.O.S. (2005), zbioru esejów Duch Rzeczypospolitej (Nowy Jork 1989), rozprawy filozoficznej Wołanie o sens (2006), książki Dokąd zmierza Ameryka (2001), scenariusza do filmu W każdą pogodę (1969), Odnajdywanie sensu (zbiór esejów), Oficyna Wydawnicza "Volumen", Warszawa 2017, Paradygmat. Powieść współczesna, ( 2011), Pójdę pluć na wasze trumny ( 2015). 

Wciąż pisze eseje, kiedyś w Znaku, "Gazecie Krakowskiej" i wciąż w "Rzeczypospolitej", w których dzieli się swoimi przemyśleniami o wydarzeniach, zachodzących procesach.
Za swoja działalność na rzecz wolności, niepodległości i demokracji został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) oraz medalem "Niezłomnym w słowie" i medalem "Dziękujemy za wolność" (2014)

Stowarzyszenie Sieć Solidarności