Pogrzeb Bogdany Pilichowskiej-Ragno, w dzień św. Franciszka z Asyżu ma w sobie coś z symbolu, mówił podczas mszy pogrzebowej na cmentarzu Rakowickim ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Mszę celebrowali m.in. także ks. prałat Jan Franczak, ks. Wiktor Boniecki.
W ostatniej drodze swojej "szefowej" towarzyszyli ludzie współpracujący z Nią w Aptece Darów Stowarzyszenia Pomocy Obywatelskiej im. Anny Fiszerowej oraz ludzie innych ważnych inicjatyw charytatywnych, które wspierała.
Na cmentarzu, mowę wygłosiła m.in. Janina Ochojska, z którą zmarła w 1989 r. zakładała Fundacje Equlibre; przeczytała także list od innego założyciela Alaina Michel.
W imieniu Sieci Solidarności glos zabrał Józef Lassota, który przypomniał działalność Bogdany Pilichowskiej w stanie wojennym. Ze wzruszeniem wspominał, jak Bogdana upiekła i przesłała mu do więzienia Montelupich, upieczony bochenek chleba. Złożyliśmy kwiaty, zapaliliśmy Znicz Solidarności a Edward E. Nowak złożył kondolencje i przekazał synowi zmarłej, plakietę nagrobną Medalu "Dziękujemy za wolność".
Cześć Jej Pamięci
Stowarzyszenie "Sieć Solidarności"
***
Bogdana Pilichowska-Ragno (ur.30.06.1944, zm. 29.09.2023; pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie) z wykształcenia była etnologiem, zajmowała się m.in. tematyką obrzędów i zwyczajów krakowskich.
Od pierwszych chwil stanu wojennego zaangażowana w kolportaż prasy, książek, ulotek, znaczków i świątecznych kartek. Równocześnie zbierała ubrania, żywność, lekarstwa, pieniądze i co tylko było potrzebne dla rodzin represjonowanych. Od 1982 r. nawiązała kontakty z francuskimi organizacjami humanitarnymi, od 1984 r. z powstałą wówczas "Amitie Pologne", późniejszym "Equilibre". Była tłumaczem, zajmowała się od początku do końca transportami, organizowała spotkania francuskich dziennikarzy z działaczami z podziemia itd.
W 1989 uczestniczyła w pracach osiedlowego Komitetu Obywatelskiego "Solidarności", w tym samym roku została jedną z założycielek Fundacji EquiLibre.
Od 1990 zaangażowała się w prowadzenie tzw. apteki darów, działającej na krakowskim osiedlu Widok, w ramach której lekarstwa otrzymywane od darczyńców rozdzielane są potrzebującym osobom ubogim. Była jedną z założycielek oraz prezesem Stowarzyszenia Pomocy Obywatelskiej im. Anny Fiszerowej, które formalnie prowadzi tę aptekę.
Za swoją działalność społeczną w 2002 otrzymała Nagrodę im. księdza Józefa Tischnera w kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących "polski kształt dialogu Kościoła i świata". Była także związana z Fundacją Kyoto-Kraków, gdzie prowadziła Archiwum Andrzeja Wajdy. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,(2011), uhonorowana Medalem "Dziękujemy za wolność" (2019).
Jej mężem był etnograf Jan Bujak, z którym wspólnie publikowała prace poświęcone folklorowi krakowskiemu.
