Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Dulemba Zbigniew

Ur. 11 marca 1939 r. w Uszwi, pow. brzeski.

Absolwent ZSZ w Brzesku (1956).

W l. 1956-1957 pracownik Zakładów Mechanicznych w Tarnowie; frezer w Zakładach Piwowarskich w Okocimiu (1957-1973); w l.

1973-1975 przebywał w USA, po wyjeździe zwolniony dyscyplinarnie z pracy; w l. 19751981 i 1990-2000 frezer robót precyzyjnych w Fabryce Opakowań Blaszanych (obecnie PolAm-Pack SA); od 2000 r. na emeryturze.

W 1956 r. brał udział w wiecach w ZM w Tarnowie; po powrocie z USA w 1975 r. zatrzymany na 24 godz. za szerzenie propagandy kapitalistycznej; ponownie zatrzymany w 1978 r. za rozprowadzenie na terenie zakładu przywiezionego z Tarnowa "Robotnika".

W NSZZ "S" od 1980 r.; w sierpniu próbował zakładać WZZ w Brzesku; we wrześniu podczas spotkania załogi z dyrekcją namawiał do zapisywania się do WZZ; wiceprzewodniczący komitetu założycielskiego w FOB w Brzesku (przewodnicząca M. Surowiecka); wiceprzewodniczący KZ; brał udział w tworzeniu struktur ponadzakładowych w Brzesku; członek prezydium Brzeskiej Komisji Koordynacyjnej; członek MKZ Kraków (i następnie MKZ Małopolska).

Delegat na I WZD RM w lipcu 1981 r. w Tarnowie, na którym zdobył mandat członka ZRM i delegata na I KZD w Gdańsku; przewodniczący Delegatury ZRM w Bochni-Brzesku; we wrześniu 1981 r. doprowadził do powstania filii Delegatury w Brzesku; w dn. 17 września 1981 r. współorganizował wiece "S" w Bochni i w Brzesku w rocznicę napaści wojsk sowieckich na Polskę; przesłuchiwany w związku z tym wydarzeniem; w dn. 11 listopada 1981 r. zorganizował wraz z T. Wojciechowskim spotkanie z płk. J. Herzogiem poświęcone gen. L. Okulickiemu.

Wieczorem 12 grudnia 1981 r. ostrzeżony przez J. Orła i M. Gila o możliwości aresztowania; rano 13 grudnia 1981 r. w przebraniu został przewieziony samochodem do Zakładu Przetwórstwa Hutniczego w Bochni; członek Komitetu Strajkowego; w dn. 12 grudnia 1981 r. został dyscyplinarnie zwolniony z pracy; przed rozbiciem strajku w ZPH wywieziony z zakładu; wydano z nim list gończy oraz wyznaczono nagrodę za pomoc w jego schwytaniu; w kolejnych miesiącach ukrywał się wraz z J. Mroczkiem m.in. na plebanii w parafii św. Mikołaja w Bochni, w prywatnym mieszkaniu w Bochni, a następnie w Okulicach, Chełmie i Drwini; później ponownie w Bochni oraz u sióstr zakonnych w Bochni; w trakcie pobytu u sióstr zaangażowany w przygotowanie ulotek, dystrybuowanych następnie przez A. Bluma i B. Drążkiewicz.

Ujawnił się w styczniu 1983 r. na komendzie MO w Tarnowie dzięki mediacjom ks. Edwarda Łomnickiego; wbrew wcześniejszym zapowiedziom odmówiono mu przyjęcia do pracy; uniemożliwiano mu zatrudnienie w innych zakładach pracy; po trzech miesiącach znalazł pracę u rzemieślnika W. Dobosza.

Zaangażowany nadal m.in. w druk i kolportaż ulotek, brał udział w mszach św. za Ojczyznę w Mistrzejowicach i pielgrzymkach Ludzi Pracy na Jasną Górę; wielokrotnie zatrzymywany (do 1989 r.), przesłuchiwany, w jego domu dokonywano rewizji; namawiany do podpisania deklaracji lojalności (1986); przywrócony do pracy w 1990 r.; w l. 19921999 przewodniczący KZ "Solidarność '80" w Pol-Am-Pack w Brzesku.

W l. 1956-1972 piłkarz Okocimskiego KS.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), medalem Za zasługi dla Małopolskiej "Solidarności" (2005) oraz Medalem na Wstędze za Zasługi dla Miasta Brzeska (2011).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31