Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Kubrak Kazimierz

Ur. 21 sierpnia 1952 r. w Krakowie.

Ukończył ZSZ w Zespole Szkół Elektrycznych w Krakowie - specjalność elektromonter (1970).

Od 1970 r. zatrudniony jako elektryk utrzymania ruchu m.in. w Instalu Kraków, Hucie im. Lenina, Hucie Katowice i Powszechnej Spółdzielni Spożywców "Społem" Nowa Huta; od 2009 r. na rencie.

W NSZZ "S" od września 1980 r. w Krakowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego; przewodniczący komisji oddziałowej na budowie przy al. 29. listopada w Krakowie.

Po wprowadzeniu stanu wojennego bez powodzenia próbował zorganizować protest pracowników na budowie, za co karnie został przeniesiony do pracy w budynku administracyjnym; brał udział w manifestacjach po zdelegalizowaniu "Solidarności" w dniach 13-14 października 1982 r. w Nowej Hucie; 14 października 1982 r. zatrzymany w pobliżu kościoła Arki Pana; skazany orzeczeniem Kolegium ds. Wykroczeń 16 października 1982 r. na grzywnę i podanie do publicznej wiadomości informacji o skazaniu w zakładzie pracy, co stało się podstawą do zwolnienia go w lutym 1983 r.

Zaangażowany w kolportaż m.in. "Hutnika", "Montinowca", "Paragrafu", "Kroniki Małopolskiej", "Solidarności Grzegórzeckiej", "Solidarności Hutników" i "Głosu Śląsko-Dąbrowskiego".

W 1983 r. rozpoczął pracę w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej; 31 sierpnia 1983 r. brał udział w dużej manifestacji w Nowej Hucie; w jej trakcie rozbroił i zabrał broń funkcjonariuszowi ZOMO; za co był szykanowany do 1989 r.; po manifestacji został zatrzymany jego małoletni brat przyrodni; rodzina została poinformowana, że zostanie on zwolniony pod warunkiem stawienia się Kazimierza Kubraka w areszcie; w dn. 5 września 1983 r. zgłosił się na KW MO przy ul. Mogilskiej i został aresztowany; po pobiciu w areszcie uchylono ten środek przymusu 14 listopada 1983 r. i zamieniono na dozór milicyjny; po zwolnieniu z aresztu trafił do szpitala, gdzie przebywał od 29 listopada 1983 r. do 4 stycznia 1984 r.; w trakcie pobytu stwierdzono u niego m.in. uraz czaszki.

Zakładał KOS, utrzymywał kontakty z drukarniami i punktami rozdzielczymi w Nowej Hucie; brał udział w manifestacjach 1 i 3 maja, 31 sierpnia i 13 października.

W lutym 1989 r. reaktywował KZ "S" przy PSS Społem Nowa Huta wraz z A. Niemczyk, S. Olchawą, A. Kochan, P. Moksą i W. Wiśniewskim.

Działalność związkowa: KZ PSS Społem Nowa Huta: przewodniczący (1991-2010), wiceprzewodniczący (1989-1991, 2010-nadal); delegat na WZD RM (1989-2002 i 2006-nadal); Regionalna Komisja Rewizyjna: członek (1998-2002, 2010-nadal); Regionalna Sekcja Pracowników Handlu: delegat na WZD Sekcji: 1990-nadal), przewodniczący (1990-nadal); Krajowa Sekcja Handlu NSZZ "S": delegat na WZD (1989-nadal), członek prezydium (19891992), członek rady (1992-2002).

Ławnik w sądzie pracy (1994-2006), członek Rady Ławniczej w Krakowie (1994-2006).

Zaangażowany m.in. w zagadnienia spółdzielczości, obrońca funkcjonowania barów mlecznych w Krakowie; organizator małej prywatyzacji handlu w l. 1990-93 ułatwiającej przejęcie lokali użytkowych przez dotychczasowe załogi przedsiębiorstw państwowych i spółdzielczych; w l. 1992-1993 wygrał sprawy przeciwko Radzie Miasta Krakowa w Sądzie Najwyższym, co miało duże znaczenie dla organizacji związkowych działających w całym kraju, bo pozwalało zaskarżać uchwały organów gminy dotyczące zakresu działania związków zawodowych; w rezultacie 2 tys. lokali użytkowych w Krakowie przeszło w ręce pracowników.

Członek Zarządu Dzielnicy nr XVIII Kraków Nowa Huta (1991-1995).

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2009).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31