Solidarność to znaczy razem

Małopolska

Pawłowski Henryk

Ur. 21 sierpnia 1949 r. w Nowym Sączu.

Absolwent Wydziału Transportu Politechniki Krakowskiej (1981) oraz Wydziału Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego (1999).

W l. 1970-2009 pracownik PKP, zatrudniony m.in. jako monter inżynier, starszy monter inżynier, kierownik działki roboczej, zastępca naczelnego dyrektora Dyrekcji Okręgowej w Krakowie (1991-1992), dyrektor Biura Dyrekcji Generalnej w Warszawie (19921993), zastępca dyrektora generalnego PKP w Warszawie (1993-1995), członek Zarządu PKP (1995-1997), dyrektor Centrum Szkolenia i Doskonalenia Kadr Kolejnictwa w Warszawie (1997-2000), prezes Zarządu CS Szkolenie i Doradztwo Sp. z o.o. w Warszawie (2001-2009); od 2009 r. na emeryturze.

W marcu 1968 r. brał udział w demonstracjach studenckich, za co został zatrzymany; pozbawiony możliwości otrzymania paszportu do 1989 r.; w drugiej połowie lat 70. XX w. zatrzymany i przesłuchiwany w śledztwie dotyczącym podłożenia materiałów wybuchowych pod trybuną honorową podczas obchodów 1 maja w Nowym Sączu.

W NSZZ "S" od września 1980 r.; organizator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ Węzła PKP w Nowym Sączu; przewodniczący KZ "S"; członek Komitetu Koordynacyjnego przy PDOKP, a następnie przewodniczący Komisji Porozumiewawczej "S" Węzła PKP w Nowym Sączu.

Od października 1980 r. członek Miejskiego Komitetu Koordynacyjnego "S" w Nowym Sączu; w l. 1980-1981 zaangażowany w działalność na rzecz tworzenia struktur "S" zakładach pracy ówczesnego województwa nowosądeckiego oraz w zakładach kolejowych na terenie całego kraju, uczestnik rozmów i negocjacji z ministrem kolejnictwa; w 1981 r. inicjator i realizator przywrócenia tablicy pamiątkowej poświęconej gen. Bronisławowi Pierackiemu na ścianie Domu Kultury Kolejarza w Nowym Sączu.

W dn. 9-11 stycznia 1981 r. uczestnik strajku i członek komitetu strajkowego w Ratuszu w Nowym Sączu, a następnie uczestnik rozmów MKZ Małopolska z Komisją Rządową w sprawie niezrealizowanych postulatów związkowych w pierwszej połowie 1981 r.; od czerwca tegoż roku przewodniczył tym rozmowom do ich zakończenia; w maju 1981 r. współorganizator i uczestnik mszy św. na Rynku w Nowym Sączu po zamachu na Jana Pawła II; uczestnik marszu głodujących (7 sierpnia 1981 r.).

Zatrzymany 12 grudnia 1981 r.; internowany 13 grudnia 1981 r. w ZK w Załężu; zwolniony 4 maja 1982 r.

Po powrocie z internowania przeniesiony na niższe stanowisko w zakładzie pracy; w l. 1982-1989 w podziemnych strukturach "S": organizator pomocy materialnej dla represjonowanych i ich rodzin, zaangażowany w zbieranie składek, rozwożenie darów otrzymywanych poprzez Kościół; uczestnik spotkań z działaczami opozycji, wykładów z zakresu historii, sztuki i prawa, wieczorków poetyckich, wieczornic, m.in. z Leszkiem Wójtowiczem; brał udział w akcjach ulotkowych i plakatowania; w l. 1982-1986 wielokrotnie przesłuchiwany i inwigilowany; w l. 1983-1989 aktywny uczestnik mszy św. za Ojczyznę i Duszpasterstwa Ludzi Pracy.

W l. 1983-1988 uczestnik spotkań regionalnych struktur opozycyjnych, m.in. w Binczarowej k. Grybowa i Krakowie; w l. 19841986 kilkakrotnie dokonano przeszukań w jego domu i zakładzie pracy.

Na przełomie 1988/1989 współinicjator i współorganizator (m.in. z L. Pajdą) komitetu ds. ponownej rejestracji "S" w strukturach kolejowych.

Współorganizator i członek Komitetu Obywatelskiego "S" w Nowym Sączu (1989-1991); w l. 1989-1990 brał aktywny udział w przygotowaniu wyborów parlamentarnych i samorządowych.

Działalność związkowa: KZ NSZZ "S" DOKP Nowy Sącz: przewodniczący (1980-1981), KZ "S" Węzła PKP Nowy Sącz: przewodniczący (1989-1990); delegat na WZD RM (1989-1992); delegat na KZD (1990-1992); Okręgowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ "S" PDOKP (19801981); Okręgowa Sekcja "S" PDOKP w Krakowie: przewodniczący (1989-1990); Krajowa Sekcja Kolejarzy: członek Rady (1989-1992).

W l. 1990-1994 radny Nowego Sącza z listy KO "S" oraz członek zarządu miasta; w 1990 r. kandydat na prezydenta miasta.

Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi (1992, 2000), Odznaką Zasłużony dla Transportu RP (1994) oraz Srebrną Honorową Odznaką Zasłużony dla Transportu RP (1998).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31