(Obecnie Leszek Dziech-Zieliński) Ur. 28 marca 1956 r. w Krakowie.
Absolwent Technikum Budowlanego w Krakowie (1977). W 2013 r. ukończył studia magisterskie na Wydziale Prawa, Administracji i Stosunków Międzynarodowych Krakowskiej Akademii im. A. Frycza-Modrzewskiego w Krakowie, specjalizacja Administracja Publiczna. Na tej samej uczelni równolegle ukończył studia podyplomowe "Rynek Sztuki i Antyków" (2012).
W l. 1979-1983 pracował w Dziale Inwestycji Krakowskich Zakładów Elektronicznych "Unitra-Telpod"; w l. 1983-1984 ajent w barze kawowym przy Kinoteatrze "Związkowiec"; od października 1984 r. do czerwca 1986 r. kierownik Sekcji Zaopatrzenia i Transportu w Dzielnicowym Zespole Ekonomiczno-Administracyjnym Szkół Kraków-Śródmieście; w l. 1987-1989 zatrudniony na kierowniczych stanowiskach w Pałacu Młodzieży im. H. Jordana; w l. 1990-1991 dyrektor Biura Rady Miasta Krakowa; w kolejnych latach zaangażowany w działalność polityczną; współwłaściciel przedsiębiorstwa projektowania i realizacji inwestycji (1998-2001); w l. 2005-2013 bez pracy; od 2013 r. prowadzi Galerię Sztuki i Rękodzieła w Krakowie.
W NSZZ "Solidarność" od września 1980 r., członek komitetu założycielskiego NSZZ w KZE "Unitra-Telpod"; od 1981 r. przewodniczący KZ NSZZ "S" w KZE "Unitra-Telpod". Zaangażowany w tworzenie (we współpracy z MKZ Małopolska) tzw. "Grup Obywatelskich", które miały przygotować kandydatów do Rad Narodowych w wyborach zaplanowanych na luty 1982 r. Jako przewodniczący KZ "S" podjął decyzję o poparciu i pomocy dla strajkujących w listopadzie i grudniu 1981 r. studentów z NZS Akademii Medycznej w Krakowie.
W dn. 14-16 grudnia 1981 r. organizator i przywódca strajku w KZE "Unitra-Telpod", organizator mszy św. w trakcie strajku. Po zakończeniu strajku ukrywał się. Zatrzymany 20 grudnia 1981 r.; internowany 22 grudnia 1981 r.; 23 grudnia 1981 r. aresztowany. Oskarżony przed Wojskowym Sądem Garnizonowym w Krakowie o kierowanie strajkiem.
Skazany wyrokiem z dn. 25 stycznia 1982 r. na karę dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata oraz karę grzywny (20 tys. zł); w tym samym dniu zwolniony z aresztu. W wyniku rewizji Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Krakowie Sąd Najwyższy Izba Wojskowa zmienił 18 marca 1982 r. wyrok przez uchylenie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary.
Intensywnie poszukiwany przez MO w celu umieszczenia w ZK. Od tego momentu do sierpnia 1983 r. pozostawał w ukryciu, m.in. dzięki pomocy lekarzy przebywał przez niemal siedem miesięcy na fikcyjnym leczeniu w Szpitalu im. Babińskiego w Krakowie (w okresie marzec-lipiec 1982 r. i kwiecień-lipiec 1983 r.); Sąd WOW postanowieniem z 8 czerwca 1983 r. wstrzymał wykonanie kary pozbawienia wolności (o czym L. Zieliński nie wiedział), a następnie na mocy amnestii z 22 lipca 1983 r. darował w dn. 2 sierpnia 1983 r. karę pozbawienia wolności.
W l. 1983-1989 działacz podziemnych struktur związku, współpracownik Tajnej Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w "Unitra-Telpod" oraz m.in. MKS Kraków i TKRH; w l. 1985-1988 doprowadził do zatrudnienia w DZEAS i w Pałacu Młodzieży pozostających bez pracy byłych działaczy "S" z PTHW i MPK; inspirator i współredaktor pisma "Informacja Komitetu Ocalenia "Solidarności" przy Unitra-Telpod"; współpracownik redakcji "Opornika".
Członek Duszpasterstwa Ludzi Pracy (Zespół Apostolstwa Świeckich "Kamieniołom" przy parafii św. Józefa w Krakowie-Podgórzu); organizator wyjazdów na Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę (m.in. w 1986 r. wprowadził w błąd dyrekcję DZEAS, dzięki czemu mimo blokady możliwości wynajmu autobusów, zorganizował transport na Jasną Górę pod pozorem organizacji wycieczki Szlakiem Orlich Gniazd); w 1986 r. inicjator wydania "Śpiewnika ekstremisty" (odpowiedzialny za druk).
W l. 1986-1987 społeczny kierownik (wraz z żoną Martą) kolonii letnich dla dzieci hutników i członków "S" w trudnej sytuacji materialnej w Kasince Małej i w Rabce organizowanych przez Duszpasterstwo Hutników.
Zaangażowany w przygotowania do wizyty Ojca Św. Jana Pawła II w Krakowie w 1987 r. (dystrybucja wejściówek dla członków "S", przygotowania transparentów i flag); zatrzymany o godz. 5:30 przez MO w dn. 10 czerwca 1987 r. i zwolniony wraz z innymi osobami w godzinach wieczornych.
Trzykrotnie pod wpływem SB zmuszony do odejścia z pracy: w "Unitra-Telpod", "Związkowcu" i w DZEAS; wielokrotnie wzywany na przesłuchania przez MO, w trakcie których był zastraszany i bezskutecznie nakłaniany do zaprzestania działalności opozycyjnej. W 1986 r. tzw. "nieznani sprawcy" uszkodzili jego samochód na terenie parafii św. Józefa w Krakowie, doprowadzając do samozapalenia. W 2014 r. wystąpił do Sądu Okręgowego w Krakowie z wnioskiem o zadośćuczynienie za doznane krzywdy w symbolicznej wysokości 1 zł (wyrok w dn. 5 grudnia 2014 r.).
W 1990 r. członek Prezydium Krakowskiego KO "S", odpowiedzialny za kampanię przed wyborami samorządowymi w Krakowie-Podgórzu.
Współzałożyciel Chrześcijańskiej Demokracji (1990); od 1990 r. w PC, przewodniczący Rady Wojewódzkiej (1990-1991) i członek Naczelnej Rady Politycznej; w 1993 r. współzałożyciel Stowarzyszenia BBWR.
Poseł na Sejm RP w l. 1993-1997 (z listy BBWR, w 1997 r. członek Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego) oraz Poseł na Sejm RP w l. 2001-2005 (z listy PSL); w l. 20022003 przedstawiciel Sejmu RP do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy; w l. 20042005 wiceminister pracy i polityki społecznej, sekretarz stanu i pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. Był przewodniczącym powstałego na skutek rozpadu BBWR Bloku dla Polski, z listy którego bez powodzenia kandydował do Sejmu w 1997 r.
Współzałożyciel fundacji "Amicus" (1991); zaangażowany w akcję pomocy domom dziecka w Rumunii organizowanej przez stowarzyszenia "Lekarze Świata"; w l. 1995-1998 członek rad programowych TV Kraków i Radia Kraków.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2014).
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
