Solidarność to znaczy razem

Hlebowicz Piotr

Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.1

Ur. 2 marca 1963 r. w Morągu, pow. ostródzki.

Uczeń Liceum Rolniczego w Gdowie (usunięty w 1982 r.).

W l. 1981-1997 prowadził gospodarstwo rolne w Zagórzanach k. Gdowa; od 2009 r. współpracownik wydawnictwa "Frodo".

W NSZZ "S" od września 1980 r.; zaangażowany (wraz z ojcem J. Hlebowiczem) w tworzenie struktur NSZZ RI "S" w gminie Gdów i w gminach sąsiednich; wiceprzewodniczący koła wiejskiego NSZZ RI "S" w Zagórzanach.

W dn. 31 sierpnia 1982 r. brał udział w demonstracji w Gdańsku; zatrzymany i skazany przez kolegium ds. wykroczeń na 30 dni aresztu z zamianą na grzywnę, osadzony w AŚ w Starogardzie Gdańskim; zwolniony po wpłaceniu grzywny po trzech dniach; ze względu na udział w demonstracji został wyrzucony ze szkoły; uczestnik manifestacji w Krakowie, w Warszawie oraz w Nowej Hucie.

W l. 1982-1989 redaktor i drukarz prasy podziemnej; w 1982 r. współzałożyciel z J. Mroczkiem podziemnego pisma "Kurierek B" (Bochnia-Brzesko-Tarnów); jeden z koordynatorów na Małopolskę Ogólnopolskiego Komitetu Oporu Rolników; zaangażowany w druk pisma OKOR "Żywią i Bronią" (red. J. Teliga); członek grupy Porozumienie Prasowe "Solidarność Zwycięży" (od 1982 r.); po aresztowaniu M. Stachniuka w 1986 r. koordynator PP "SZ"; w swoim domu w Zagórzanach współorganizował działalność wydawniczą wielu pism (m.in. w specjalnie przygotowanym bunkrze stworzył drukarnię "Wilno" im. generała L. Okulickiego "Niedźwiadka") oraz ukrywał działaczy podziemia (m.in. J. Chmielowską i J. Mroczka).

Współzałożyciel, redaktor i drukarz podziemnego pisma "Vade Mecum" (Wrocław - Kraków); posługiwał się pseudonimami "Hrabia", "Żmudzin", "Piotr Wysocki" i "Paweł Podolski"; w jego domu rodzinnym w Zagórzanach kilkakrotnie dokonywano rewizji; dwukrotnie przesłuchiwany na KW MO przy ul. Mogilskiej w Krakowie.

W l. 1983-1984 uczestniczył w Dniach Skupienia Rolników w Krasiczynie, Czernej i w Krakowie; w l. 1986-1991 koordynator Krakowskiego Oddziału "Solidarności Walczącej"; współorganizator i współprzewodniczący (z J. J. Chmielowską) Autonomicznego Wydziału Wschodniego Solidarności Walczącej (luty/marzec 1988 r.), utrzymującego kontakty i współpracującego z opozycją w ZSRR.

Od 1989 r. organizator małopolskich struktur NSZZ RI "S"; w marcu 1989 r. delegat na zjazd krajowy "S" RI w Warszawie; przeciwnik "okrągłego stołu" i tajnych rozmów w Magdalence.

Od 1988 r. zaangażowany w pomoc na rzecz Polaków w ZSRR, a później w krajach byłego ZSRR; w l. 2001-2004 dyrektor letnich szkół języka i kultury polskiej na Syberii "Bliżej Ojczyzny" (Tomsk, Ałtaj); członek-założyciel Centrum Koordynacyjnego Warszawa '90 (1990), współpraca m.in. z W. Bukowskim; aktywny działacz na rzecz repatriacji Polaków (głównie z Kazachstanu); współpracownik środowisk opozycyjnych w ZSRR i w państwach Europy środkowej i wschodniej (współpraca polityczna, organizator pomocy poligraficznej, łącznik z zagranicą, organizator przepływu informacji i przerzutu nielegalnej literatury); w styczniu 1991 r. - uczestnik obrony Litewskiego Parlamentu w Wilnie; w l. 1990-1991 członek Niepodległościowego Sojuszu Małopolskiego; współzałożyciel Czeczeńskiego Ośrodka Informacyjnego w Krakowie (1994/95); dyrektor promocji Urzędu Miasta Łodzi w Wilnie (1996-1997); międzynarodowy obserwator wyborów prezydenckich i parlamentarnych w Czeczeńskiej Republice Iczkeria (styczeń 1997 r.); od 2008 r. współpracownik Ałły Dudajewej, wdowy po pierwszym prezydencie Iczkerii - Dżocharze Dudajewie; współorganizator Wojennego Biura Informacyjnego, informującego media o sytuacji w ogarniętej wojną Gruzji (sierpień - wrzesień 2008 r.).

Członek-założyciel Stowarzyszenia Solidarność Walcząca (2007); członek Zarządu Związku Repatriantów RP (2011).

Autor (wraz z P. Warischem) albumu "Wilno - Warszawa, Wspólna droga do wolności" (Kraków 2010) oraz albumu (wraz z D. Kolbaią i P. Warischem) "Gruzja nieznana. Wspólne losy Gruzinów i Polaków" (Kraków 2011).

Odznaczony m.in. Krzyżem "Semper Fidelis" Związku Solidarności Polskich Kombatantów (2000), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007), Medalem Orderu za zasługi wobec Litwy (Wilno, lipiec 2009), odznaką Organizacji Emigracyjnych Tatarów Krymskich w USA (2000), medalem Za zasługi dla Małopolskiej "Solidarności" (2007) i medalem "Niezłomnym w słowie" (2007).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31