Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2

Ur. 8 maja 1960 r. w Krakowie.

Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Krakowie (1986) oraz Instytutu Historii Sztuki UJ (1987). W 1995 r. ukończył studia doktoranckie na wydziale filozoficzno-historycznym UJ.

Po zakończeniu studiów podjął pracę jako lekarz w krakowskim Szpitalu Neuropsychiatrycznym im. J. Babińskiego (1987-1988). W 1988 r. był współzałożycielem i przez dwa lata redaktorem naczelnym niezależnego, podziemnego pisma społeczno-kulturalnego "Tumult", które w 1990 r. zostało legalnie zarejestrowane. W l. 1990-1992 kierownik działu informacji Ośrodka Telewizji Polskiej w Krakowie. Założyciel i w l. 1993-2001 Prezes Zarządu fundacji "Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji"; w l. 1997-2001 dyrektor "Instytutu Studiów Strategicznych", z przerwą w l. 1999-2000, kiedy pełnił funkcję Wiceministra Obrony Narodowej w rządzie J. Buzka. W l. 1998-1999 był doradcą Głównego Negocjatora członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Wykładowca bezpieczeństwa międzynarodowego w Instytucie Europeistyki UJ (od 2001 r.)

W podziemie opozycyjne zaangażowany od czasów liceum, kiedy w 1978 r. rozpoczął współpracę z Studenckim Komitetem Solidarności w Krakowie.

W listopadzie 1980 r. przywódca pierwszego od 1968 r. studenckiego strajku w Krakowie, zorganizowanego na Akademii Medycznej. W 1980 r. był jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Wybrany przewodniczącym NZS Akademii Medycznej w Krakowie oraz członkiem Krakowskiej Komisji Koordynacyjnej NZS. W dn. 3-6 kwietnia 1981 r., podczas Pierwszego Zjazdu Delegatów NZS w Krakowie wybrany do Rady Krajowej Zrzeszenia.

Kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego, razem z kolegami stworzył pierwszą w Krakowie studencką organizację podziemną "Studencki Komitet Obrony Demokracji".

Za działalność opozycyjną internowany w ZK w Załężu k. Rzeszowa (1982 r.). Podczas pobytu na oddziale dla internowanych, władze PRL wszczęły proces przeciwko B. Klichowi, Z. Solakowi, J. Piekarskiemu oraz K. Krzysztofiakowi za "publiczne lżenie i wyszydzanie naczelnych władz PRL-u przez śpiewanie pieśni", zmieniając ich status z osób internowanych na oskarżone, rozdzielając i przenosząc do odpowiedniej temu statusowi części więzienia. Proces podjęty w trybie doraźnym zakończył się w październiku 1982 r. uniewinnieniem i wypuszczeniem na wolność.

Po wyjściu na wolność powrócił do działalności podziemnej. 7 listopada 1984 r. współzałożyciel Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy", której celem było dokumentowanie i nagłaśnianie łamania praw człowieka w PRL i przypadków łamania praw. W kwietniu 1985 r. był współzałożycielem i sygnatariuszem I deklaracji Ruchu Wolność i Pokój, gdzie działał do samego końca jako tzw. "państwowiec". Do 1989 r. wielokrotnie zatrzymywany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa.

Członek ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Platformy Obywatelskiej.

W l. 2001-2004 poseł na Sejm RP; w l. 2004-2007 poseł do Parlamentu Europejskiego; w l. 2007-2011 Minister Obrony Narodowej; od 2011 r. Senator RP.

Za działalność krajową i międzynarodową wyróżniony odznaczeniami: Orderem Zasługi dla Obronności Litwy (2000), Złotym Medalem Zasługi przyznanym przez MSZ Słowacji (2000), Odznaką Pamiątkową Ministra Obrony Narodowej – ex officio (2007), Medalem "Militio Pro Christo" Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego (2010), Orderem "Za Zasługi" II stopnia (Ukraina, 2010) i Orderem Krzyża "Terra Mariana" II klasy (Estonia, 2014). Uhonorowany Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2015).

Anna Byrska

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31

Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Bogdan Klich (ur. 8 maja 1960 r. w Krakowie - absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Krakowie (1986) oraz Instytutu Historii Sztuki UJ (1987). W 1995 r. ukończył studia doktoranckie na wydziale filozoficzno-historycznym UJ. Po zakończeniu studiów podjął pracę jako lekarz w krakowskim Szpitalu Neuropsychiatrycznym im. J. Babińskiego (1987-1988).

W listopadzie 1980 r. przywódca pierwszego od 1968 r. studenckiego strajku w Krakowie, zorganizowanego na Akademii Medycznej. W 1980 r. był jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Wybrany przewodniczącym NZS Akademii Medycznej w Krakowie oraz członkiem Krakowskiej Komisji Koordynacyjnej NZS. W dn. 3-6 kwietnia 1981 r., podczas Pierwszego Zjazdu Delegatów NZS w Krakowie wybrany do Rady Krajowej Zrzeszenia. Kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego, razem z kolegami stworzył pierwszą w Krakowie studencką organizację podziemną "Studencki Komitet Obrony Demokracji" (SKODa).

Za działalność opozycyjną internowany 12.01.1982 w ZK w Załężu k. Rzeszowa (1982 r.). Podczas pobytu na oddziale dla internowanych, władze PRL wszczęły proces przeciwko B. Klichowi, Z. Solakowi, J. Piekarskiemu oraz K. Krzysztofiakowi za "publiczne lżenie i wyszydzanie naczelnych władz PRL-u przez śpiewanie pieśni", zmieniając ich status (9.03.1982) z osób internowanych na oskarżone, rozdzielając i przenosząc do odpowiedniej temu statusowi części więzienia. Proces podjęty w trybie doraźnym zakończył się 7 października 1982 r. uniewinnieniem i wypuszczeniem na wolność.

Po wyjściu na wolność powrócił do działalności podziemnej. 7 listopada 1984 r. współzałożyciel Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy", której celem było dokumentowanie i nagłaśnianie łamania praw człowieka w PRL i przypadków łamania praw.

W kwietniu 1985 r. był współzałożycielem i sygnatariuszem I deklaracji Ruchu Wolność i Pokój, gdzie działał do samego końca jako tzw. "państwowiec". Podczas strajku hutników Huty im. Lenina wiosną 1988 r. czynnie wspierał strajkujących m.in. przebywał na terenie strajkującej Huty. Do 1989 r. wielokrotnie zatrzymywany i inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa.

W 1988 r. był współzałożycielem i przez dwa lata redaktorem naczelnym niezależnego, podziemnego pisma społeczno-kulturalnego "Tumult", które w 1990 r. zostało legalnie zarejestrowane.

W l. 1990-1992 kierownik działu informacji Ośrodka Telewizji Polskiej w Krakowie. Założyciel i w l. 1993-2001 Prezes Zarządu fundacji "Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji"; w l. 1997-199 oraz 2000-2001 dyrektor "Instytutu Studiów Strategicznych.

Podsekretz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej w rządzie J. Buzka (199-2000) odpowiedzialny za politykę obronna oraz kontakty z NATO; doradca Głównego Negocjatora członkostwa Polski w Unii Europejskiej (1998-1999). Wykładowca bezpieczeństwa międzynarodowego w Instytucie Europeistyki UJ (od 2001 r.).

Członek ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Platformy Obywatelskiej od 2001. W l. 2001-2004 poseł na Sejm RP; w l. 2004-2007 poseł do Parlamentu Europejskiego; w l. 2007-2011 Minister Obrony Narodowej w rządzie Donalda Tuska. 11 Kwietnia 2010 został członkiem Międzyresortowego Zespołu ds. koordynacji działań w zw. z tragicznym wypadkiem lotniczym pod Smoleńskiem. 2 sierpnia 2011 odwołany ze stanowiska Ministra ON. Senator RP nieprzerwanie od 2011 r.; od 2019 przewodniczacy Komisji Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej Senatu

Członek Stowarzyszenia Sieć Solidarności od 2012 r.

Za działalność krajową i międzynarodową wyróżniony odznaczeniami: Orderem Zasługi dla Obronności Litwy (2000), Złotym Medalem Zasługi przyznanym przez MSZ Słowacji (2000), Odznaką Pamiątkową Ministra Obrony Narodowej - ex officio (2007), Medalem "Militio Pro Christo" Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego (2010), Orderem "Za Zasługi" II stopnia (Ukraina, 2010) i Orderem Krzyża "Terra Mariana" II klasy (Estonia, 2014). Uhonorowany Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2015).

Informacja z listy Internowani

student III r. AM, przewodniczący NZS w AM, internowany 12.01.1982 - Załęże, aresztowany 09.03.1982. Decyzja nr 35, proces przed Sądem Wojskowym w Rzeszowie 07.10.1982, uniewinniony.

Informacja z listy Strajk 88

Wsparcie strajku, NZS – udział w strajku 4.05, wsparcie studentów medycyny

Informacja z listy Aresztowani

(1960), student Akademii Medycznej w Krakowie, aresztowany 9 III - 27 X 1982.