Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Marek Klimczyk (ur. 11.02.1961 w Skawinie) z działalnością opozycyjną zetknął się w 1979 r. w Skawinie, dzięki aktywnej działalności Mieczysława Majdzika. Uczestniczył aktywnie w bojkocie wyborów do rad narodowych w 1980 r.

Po ukończeniu szkoły średniej w Skawinie, rozpoczął studia (1980) na wydz. Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego Tam zaangażował się w powstający właśnie NZS (współpraca z Karolem Życzkowskim, Krzysztofem Hellerem).. Brał udział w Białym Marszu po zamachu na Papieża, w organizowanych przez NZS i KPN demonstracjach w obronie więźniów politycznych a także strajku okupacyjnym ogłoszonym przez NZS w listopadzie 1981 r., uczestniczył w akcjach informacyjnych (plakatowanie) Solidarności i NZS na terenie Krakowa.

Po wprowadzeniu stanu wojennego 13.12.1981 pojechał do Krakowa i wziął udział w ratowaniu sprzętu i papieru, w drukowaniu pierwszych ulotek i ich rozrzucaniu po mszy u Dominikanów. Przez pewien czas kolportował ulotki w Krakowie. W porozumieniu z kolegami z klasy maturalnej Robertem Kościelnym (studiował na AGH) i Adamem Szostkiem (uczył się w szkole policealnej) założyli grupę oporu (tak się nazwali roboczo) a także z Anną Majka i siostrą R.Kościelnego. Rozpoczęli plakatowanie, tworzyli i roznosili ulotki wzywające do oporu i informujące o sytuacji w kraju, na skawińskich osiedlach. Brał także udział w demonstracjach Solidarności w Krakowie i Nowej Hucie w 1982.

Na przełomie 1982/83 Adam Szostek nawiązał kontakt z Jackiem Swałtkiem, który nauczył grupę techniki powielaczowej druku na ramce przy użyciu matrycy oraz wyposażył w komplet sprzętu drukarskiego. Grupa wydawała gazetkę „Solidarność Skawina” przez cały rok. Od 1983 u grupa usamodzielniła się i zaczęła wydawać w Skawinie „Wolny Głos”. Redakcję stanowili: Robert Kościelny, Adam Szostek i Marek Klimczyk, u którego w piwnicy znajdowała się również drukarnia. Oprócz Wolnego Głosu, drukowali na zlecenie inne materiały - również kilka numerów pisma Solidarności w Elektrowni Skawina „Amper”.

Na początku 1984 nawiązał bliższy kontakt z   Rafałem Stósem z Libertowa, a przez niego z Pawłem Pacutem oraz nieco później z Władkiem (Janusz) Budkiem. Wspólnie powołali do życia pismo „Mury”.  Pierwszy numer nosił datę: październik 1984. Redakcją kierował Paweł Pacut, R. Stós był odpowiedzialny za sieć kolportażu, drukowano w piwnicy M. Klimczyka.

Pod koniec 1984 nawiązali kontakt ze środowiskiem krakowskiej LDPN (Liberalno-Demokratyczna Partia Niepodległość) i „Mury” stały się pismem grupy Mury LDPN. Ostatni numer Murów został wydany w marcu 1986.

Po nieudanej akcji 1-majowej, z montażem wyrzutni gazu i ulotek na Rynku, SB przystąpiła do energicznego rozpracowywania środowiska LDPN. Wpadli krakowscy liderzy LDPN, został aresztowany także Rafał Stós, a Paweł Pacut musiał się ukrywać. Z grupy Mury pozostali tylko we dwoje z Januszem Budkiem. Aresztowania uniknął także „Mały” czyli Ireneusz Drożdżowski, Kontynuowali działalność LDPN, nawiązali współpracę z oddziałem warszawskim. Często kursował do Warszawy i przywoziłem duże ilości bibuły, głównie Tygodnik Mazowsze”. Działalność LDPN jednak zamarła.

Pod koniec 1987 skontaktował się z Ryszardem Bocianem, przystąpił do KPN z pseudonimem Robert, brał udział w spotkaniach, wyjeżdżał do Juszczyna, poznał działaczy KPN zarówno starych, jak: Zygmunta Łenyka, Andrzeja Izdebskiego, ale także młodych: Maćka Gawlikowskiego, Pawła Sabudę, Artura Thena, Jerzego Pachotę Grzegorza Hajdarowicza, Zbigniewa Hira, Przemka Markiewicza. Rok 1988 zaczął się demonstracjami studenckimi, w które bardzo zaangażowani byli młodzi konfederaci. Pod koniec 1988 zorganizował grupę KPN w Skawinie. Trzon grupy stanowili Robert Kościelny, Rafał Stós, Paweł Pacut, Janusz Budek, Iza Budek, Marek Klimczyk, Anna Klimczyk, Marek Frydrych, Marek Targosz. Grupa działała aż do końca 1990 r.

Od maja 1989, rozpoczęli wydawać pismo KPN „Gazeta Skawińska” oraz włączyli się w kampanię do wyborów czerwcowych. W okręgu krakowskim kandydował Leszek Moczulski. Zorganizował zbiórkę podpisów, uczestniczyli w akcjach informacyjnych: m.in. włączając się w wiecowanie prowadzone z pomnika Mickiewicza w Rynku oraz prowadzili sklepik z wydawnictwami i gadżetami opozycyjnymi, które produkował Grzegorz Hajdarowicz. Zorganizowali także spotkanie wyborcze Moczulskiego w hali sportowej w Skawinie. Pracowali w komisjach wyborczych.

Po wyborze przez Sejm kontraktowy Jaruzelskiego na prezydenta, grupa skawińska KPN zorganizowała demonstracje uliczną. Jesienią 1989 roku rozpoczęli organizowanie legalnej struktury KPN w Skawinie. Grupa była jedną z prężniejszych w II obszarze KPN. Na początku grudnia M. Klimczyk został wybrany szefem KAB w Krakowie. Prowadził takie akcje jak wiec w rocznicę sowieckiej agresji, kolejny wiec na Rynku z żądaniem zwrotu majątku PZPR. W styczniu 1990 r. brał udział w opanowaniu budynku PZPR na ul. św. Tomasza.

Uczestniczył i organizował wybory do samorządu w Krakowie i w Skawinie. W Krakowie mandat zdobyli tylko G. Hajdarowicz i R. Bocian. W Skawinie, startując z listy KPN nikt z nie zdobył mandatu do Rady Miejskiej w Skawinie. Pod koniec 1990 roku zakończył czynną działalność polityczną a obowiązki przekazał Arturowi Thenowi. W 1991 r. startował do Sejmu z listy KPN, ale bez powodzenia. Do zaangażowania politycznego wrócił w 2003, wstępując do Platformy Obywatelskiej i prowadząc pracę w skawińskim samorządzie oraz w strukturach PO.

Uhonorowany medalem "Dziękujemy za wolność" (2024).