Solidarność to znaczy razem

Kornhauser Julian

Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2

Ur. 20 września 1946 r. w Gliwicach.

Absolwent UJ w Krakowie (1970, serbistyka i kroatystyka); doktorat (UJ, 1975); habilitacja (1982); profesura (1996).

Polski poeta, prozaik, krytyk literacki, eseista, autor książek dla dzieci, znawca i tłumacz literatury serbskiej i chorwackiej. Zadebiutował na łamach miesięcznika "Poezja" i w Almanachu młodych "Iskier" w 1967 r.

W l. 1970-2010 związany z Instytutem Filologii Słowiańskiej UJ, w którym pracował na stanowiskach asystenta (1970-1972), starszego asystenta (1972-1977), adiunkta (1977-1984), docenta (1984-1993), profesora nadzwyczajnego UJ (1993-1996), profesora nadzwyczajnego (1997-2001) i profesora zwyczajnego (od 2002 r.); od 2010 r. na emeryturze; w l. 1987-1988 i 1990-1991 wicedyrektor, a w l. 1993-2002 dyrektor IFS UJ; w l. 1991-1993 kierownik Zakładu Literatur Słowiańskich w IFS UJ; kierownik Katedry Filologii Chorwackiej, Serbskiej i Słoweńskiej w IFS UJ (1997-2010); w l. 20022005 kierował Katedrą Slawistyki w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Opolskiego.

W l. 1968-1975 był członkiem grupy poetyckiej "Teraz". W 1973 r. wydał jeden z pierwszych polskich samizdatów poetyckich "Zabójstwo", zawierający odrzucone przez cenzurę wiersze z tomu "W fabrykach udajemy smutnych rewolucjonistów".

W 1975 r. był jednym z sygnatariuszy "Listu 59" (protestu polskich intelektualistów przeciw zmianom w Konstytucji PRL, polegających m.in. na wpisaniu do niej kierowniczej roli PZPR i wieczystego sojuszu z ZSRR). Utrzymywał kontakty z KOR.

Od 1968 r. pozostawał w sferze zainteresowania SB, co skutkowało m.in. utrudnianiem jego awansu na uczelni.

W NSZZ "Solidarność" od 1980 r.; w l. 1981-1983 współredagował miesięcznik "Pismo". Był również współautorem drugoobiegowego czasopisma "NaGłos", w którym publikował prozę oraz interpretował swoją poezję. Jesienią 1981 r. wspierał strajkujących studentów UJ, organizując dla nich wykłady poświęcone m.in. procesom politycznym w Jugosławii.

Po ogłoszeniu stanu wojennego zatrzymany w miejscu zamieszkania; internowany w dniach 13-24 grudnia 1981 r. w ZK w Nowym Wiśniczu i w Ośrodku Odosobnienia w Jaworzu.

Członek kilku Komisji PAN i PAU; wiceprzewodniczący Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN i członek Komitetu Słowianoznawstwa PAN. W l. latach 2002-2005 był członkiem Senatu UJ.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999) oraz Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2016). Za swoją twórczość otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1975), Nagrodę Poetycką im. A. Bursy (1981), Europejską Nagrodę Literacką (Jugosławia, 1989), Nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1997), Nagrodę Miasta Krakowa (1998), Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca (1999), Wrocławską Nagrodę Poetycką "Silesius" (2016), Nagrodę Orła Jana Karskiego (2015) i Międzynarodową Nagrodę Poetycką Balatonu (2016).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31


Informacja z listy Internowani

literat, docent w Inst. Filologii Słowiańskiej UJ, członek NSZZ "S", internowany 13.12.1981 - decyzja nr 334, Nowy Wiśnicz, zwolniony 24.12.1981.