Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.1

Hobrzyk Zbigniew (do 1993 r.), ur. 22 lutego 1951 r. w Krakowie.

Absolwent Technikum Mechanicznego nr 2 w Krakowie (1972); ukończył m.in. Studium Dziennikarskie przy Collegium Bobolanum w Warszawie (1995) oraz Studium Pomocy Psychologicznej organizowane przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne.

Asystent projektanta w Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego "Biproskór" w Krakowie (1972-1981); od 15 stycznia 1981 r. do wprowadzenia stanu wojennego zatrudniony w MKZ Małopolska (i następnie w ZRM); technik-laborant w Zakładzie Pszczelnictwa AR w Krakowie, a następnie pracownik prywatnej pasieki (1983); samodzielny konstruktor w Zakładzie Urządzeń Przemysłowych "Polon" w Krakowie (1983-1984); projektant w Wytwórni Urządzeń Komunalnych "Presko" w Krakowie (1984); bosman przystani klubowej w SKS "Nadwiślan" w Krakowie (1985); specjalista utrzymania ruchu w Spółdzielni Pracy "Manifest Lipcowy" w Krakowie (1985-1986); konstruktor w ZKS "Elbud" w Krakowie (1987-1988); w kolejnych latach pracował w Niemczech, a następnie w "Arka Press" jako pracownik biurowo-organizacyjny; współpracownik "Radia Mariackiego" (1994-1997); od 2008 r. zatrudniony na stanowisku pomocniczym w firmie produkcyjno-handlowej PIWI.

Pod koniec l. 70. XX w. utrzymywał kontakty ze środowiskiem SKS i KPN; korzystał z wydawnictw niezależnych, dostarczanych przez A. Starmacha.

W NSZZ "S" od września 1980 r.; inicjator zakładania wolnych związków zawodowych w "Biproskórze"; współorganizator spotkania założycielskiego "S"; zastępca przewodniczącego komitetu założycielskiego "S" (przewodniczący Z. Jaworski); w październiku 1980 r. zarejestrował KZ w MKZ Kraków; wiceprzewodniczący KZ "S"; w styczniu 1981 r. zrezygnował z pracy w "Biproskórze" i przeszedł do pracy w MKZ Małopolska; w regionie odpowiedzialny za system ABC (niezależny system łączności i informacji wewnątrzzwiązkowej - przyp. red.), zastępca szefa systemu - B. Śliwińskiego, a od marca 1981 r. szef systemu.

Członek KOWzP (marzec 1981 r.); uczestnik "Białego Marszu" (17 maja 1981 r.), marszu w obronie więźniów politycznych (25 maja 1981 r.), marszu głodujących (7 sierpnia 1981 r.) oraz manifestacji w obronie uwięzionych (29 listopada 1981 r.).

Po wprowadzeniu stanu wojennego współinicjator zbierania informacji na temat strajków w Małopolsce, wraz z D. Stec, M. Żłobińską, A. Gramatyką i T. Studnickim; współinicjator tworzenia tajnych struktur "S" na Wydziale Prawa UJ; zaangażowany w przygotowanie pierwszego podziemnego wydania "Aktualności" (15 grudnia 1981 r.), wydrukowanych przez A. Grudzińskiego; do 28 grudnia 1981 r. pozostawał w ukryciu.

Zatrzymany w dn. 28 grudnia 1981 r.; internowany 29 grudnia 1981 r., przewieziony do ZK w Załężu; podczas przyjmowania do ZK odmówił zgody na pobranie odcisków palców, za co został osadzony karnie w pojedynczej celi; w dn. 1 stycznia 1982 r. uczestniczył w proteście przeciwko złemu traktowaniu internowanych; w dn. 5 lutego 1982 r. dyrekcja ZK złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez niego oraz T. Górczyka, polegającego na pisaniu i rozpowszechnianiu tekstów antypaństwowych i antysocjalistycznych, zarekwirowanych w celi w dn. 4 lutego 1982 r.; śledztwo zostało wszczęte przez Garnizonową Prokuraturę Wojskową w Rzeszowie w dn. 1 marca 1982 r.; dochodzenie zostało ostatecznie umorzone; organizator wykładów samokształceniowych w ramach wszechnicy w ZK (od maja 1982 r.); brał udział w głodówkach: w styczniu 1982 r. jako protestu przeciwko przenoszeniu internowanych i pobiciu części z nich oraz w 14-dniowej (od 13 czerwca 1982 r.) po pacyfikacji manifestacji w Krakowie; w dn. 8 lipca 1982 r. przeniesiony do Ośrodka Odosobnienia w Uhercach; w dn. 19 lipca 1982 r. miał zostać zwolniony, jednak po przeciwstawieniu się próbie odebrania mu pamiątkowego krzyża, pozostał w ośrodku; zwolniony 24 lipca 1982 r.

Po wyjściu na wolność pozostawał bez pracy; zatrudniony w Zakładzie Pszczelnictwa AR w Krakowie dzięki pomocy ks. K. Jancarza; w kolejnych latach wielokrotnie prześladowany, zwalniany lub zmuszany do odejścia z pracy.

W l. 1982-1989 r. współinicjator i współorganizator powstania grupy duszpasterstwa ludzi pracy przy Parafii pw. św. Józefa w Krakowie-Podgórzu pod nazwą: Zespół Apostolstwa Świeckich (zwanego popularnie "Kamieniołomem"); moderator zespołu; współorganizator przy parafii św. Józefa zajęć Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego.

Zaangażowany w kolportaż pisma "13 grudnia"; uczestnik spotkań Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (1983-1987); uczestnik pieszej pielgrzymki ludzi pracy na Jasną Górę (1983); w 1988 r. uczestnik Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka i Obywatela w Krakowie-Mistrzejowicach.

Członek Partii Republikańskiej (1991); organizator Krakowskiego Klubu "Kamieniołom" przy św. Józefa (2011).

Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31

Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Zbigniew Kruk-Strzeboński (ur. 22.02.1951 w Krakowie, zm. 6.07.2020 r. tamże; do 1993 nosił nazwisko Zbigniew Hobrzyk),). Absolwent Technikum Mechanicznego nr 2 w Krakowie (1972). 1972-1981 asystent projektanta w Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego Biproskór w Krakowie.

Jesienią 1977 nawiązał kontakt z SKS, w 1979 z KPN; korzystał z wydawnictw niezależnych. Od wrzesnia 1980 w "Solidarności", inicjator, organizator i wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego w Biproskórze, następnie wiceprzewodniczący KZ; od grudnia 1980 reprezentant MKZ Małopolska na zebraniach "S" w zakładach pracy; po nawiązaniu współpracy z Bolesławem Śliwińskim współorganizator systemu ABC; od 15 stycznia 1981 etatowy pracownik MKZ Małopolska, od marca 1981 szef systemu ABC. Od wiosny 1981 członek KOWzP. 17 maja 1981 uczestnik Białego Marszu po zamachu na Jana Pawła II, 25 maja 1981 marszu w obronie więźniów politycznych, 7 sierpnia 1981 przeciwko zubożeniu, 29 listopada 1981 manifestacji w obronie uwięzionych.

Po 13 grudnia 1981 w ukryciu, kontynuował działalność związkową; wraz z Dorota Stec, Małgorzatą Żłobińską, Adamem Grudzińskim, Pawłem Studnickim organizator zbierania informacji o sytuacji w kraju (strajkach, nastrojach) oraz druku "Aktualności" (pierwsze podziemne wydanie 15.12.1981).

28.12.1981 zatrzymany, osadzony w areszcie KW MO przy ul. Mogilskiej, zastraszany bronią palną; od 29.12.1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, odmówił pobrania odcisków palców, osadzony w izolatce; 1.01.1982 uczestnik buntu przeciwko warunkom pobytu, następnie, m.in. z Adamem Macedońskim, Jarosławem Zadenckim, Bogusławem Sonikiem, uznany za ekstremistę, którego należało np. izolować od innych osadzonych; od wiosny 1982 organizator działalności samokształceniowej (wykłady dla internowanych), rozpowszechniał teksty literackie; 1.03.1982 Garnizonowa Prokuratura Wojskowa w Rzeszowie wszczęła wobec niego śledztwo w związku z pisaniem i rozpowszechnianiem tekstów antypaństwowych i antysocjalistycznych, następnie umorzone; 8.07.1982 przeniesiony do Ośr. Odosobnienia w Uhercach, 19.07.1982 nie dał sobie odebrać krzyża, zwolniony 23.07.1982.

Od 1982 działacz podziemnych struktur; 1982/1983 do końca 1987 współinicjator i organizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy pod nazwą Zespół Apostolstwa Świeckich Kamieniołom przy parafii św. Józefa w Krakowie-Podgórzu, organizator, moderator działalności samokształceniowej (wykłady z historii najnowszej, doktryn politycznych, zagadnień gospodarczych), wystaw, przedstawień teatru niezależnego, organizator i uczestnik pielgrzymek w ramach ZAŚ, 1984-1986 organizator filii Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego przy ZAŚ; współpracownik podziemnego pisma "13 grudnia", współorganizator kolportażu; zbierał informacje na temat restrykcji wobec opozycji.

W 1983 technik-laborant w Zakładzie Pszczelnictwa na Akademii Rolniczej w Krakowie, następnie pracownik prywatnej pasieki.

1983-1987 uczestnik spotkań Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego. 1983-1984 samodzielny projektant w Zjednoczonych Zakładach Urządzeń Jądrowych ZUP Polon (zmuszony do odejścia), w 1984 projektant w Wytwórni Urządzeń Komunalnych Presko (zwolniony), w 1985 bosman w SKS Nadwiślan (nie przedłużono mu umowy o pracę), 1985-1986 referent w dziale głównego mechanika w Spółdzielni Inwalidów Manifest Lipcowy, 1987-1988 konstruktor w Zakładzie Konstrukcji Stalowych Elbud.

Do 9.05.1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Drukarnia. Kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, uniemożliwiano mu zatrudnienie.

W 1991 członek Partii Republikańskiej. Od 2008 pracownik ZPH PIWI.

Został pochowany w kolumbarium na cmentarzu w Grębałowie. Uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności (2017) oraz Medalem "Dziękujemy za wolność" (2014).

Informacja z listy Internowani

technik mechanik, pracownik etatowy ZR Małopolska NSZZ "S", Centrala Kolportażu, internowany 29.12.1981 - decyzja nr 406, Nowy Wiśnicz, Załęże i Uherce, zwolniony 13.07.1982. (zmienił nazwisko z Hobrzyk Zbigniew)