Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Ewa Laurisz-Pietrzak z domu Szczurowska (ur.28 listopada 1949 roku w Krakowie). Ojciec, mgr inż. Stanisław Szczurowski był żołnierzem Armii Krajowej. Ukończyła VII LO im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie przy ul. Skarbińskiego, studiowała na wydz. Prawa UJ oraz AE w Krakowie.

Była członkiem Związku Harcerstwa Polskiego "Zbicza Gromada", pełniąc m.in. funkcję drużynowej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich. Pracując na etacie w Studenckiej Spółdzielni Pracy "Żaczek”, w 1980 r. była współzałożycielką związku "Solidarność", za co została zwolniona z pracy z tzw. "wilczym biletem”, mimo, że miała na utrzymaniu 6 letniego syna.

Ewa Laurisz-Pietrzak w, po wprowadzeniu stanu wojennego, przez jeden miesiąc, na przełomie stycznia/lutego 1982, ukrywała w mieszkaniu na ul. Cieszyńskiej w Krakowie, Krzysztofa Sajbotha, jednego z działaczy podziemnej Solidarności Huty im. Lenina oraz sekcji informacji ze strajku 13-15/16.12.1981 r.  W następny dzień po opuszczeniu mieszkania przez K. Sajbotha, w jej domu SB urządziła "kocioł”, w którym wpadła Barbara Karaś (obecnie Jabłońska), gdyż ksiądz odmówił pomocy aby ją ostrzec. Aresztowano także koleżankę Jadwigę Przybylską-Kucharską. Podczas „kotła” funkcjonariusze próbowali uzyskać jakieś informacje od dziecka. Ją sama straszono, że zabiorą syna do domu dziecka. Gdy została aresztowana, pomocy udzieliła p. Kalinowska kierowniczka spółdzielni Polgal z ul. Małej, gdzie wówczas pracowała. Zwolniona została po 48 godzinach, nic nie ujawniając.

Uhonorowany medalem "Dziękujemy za wolność" (2024).