Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2
Ur. 3 stycznia 1951 r. w Oświęcimiu.
Ukończył Technikum Chemiczne w Oświęcimiu, kierunek elektroenergetyk (1972).
Elektromonter w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu (1968-1983); elektryk samochodowy w ZBI Energopol Kraków (1983-1985); elektromechanik w Chemorozruch Oświęcim (1985-1988); elektryk w Piecobudowa Bytom (1988-1990); indywidualna działalność gospodarcza w zakresie instalacji elektrycznych (1990-2010); od 2011 r. na emeryturze.
W NSZZ "Solidarność" od listopada 1980 r. w ZChO.
Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestnik wiecu na Wydziale Mechanicznym w Zakładach Chemicznych w Oświęcimiu (14 grudnia 1981 r.), podczas którego domagano się zwolnienia internowanych; przesłuchany przez MO w dn. 15 grudnia 1981 r., wzywany jako świadek na rozprawy organizatorów wiecu w Zakładach Chemicznych (A. Bielskiego, J. Gołdynia, J. Grossera i P. Nowaka przed Sądem Wojewódzkim w Bielsku-Białej; sąd w dn. 14 stycznia 1982 r. uniewinnił oskarżonych).
W dn. 14 grudnia 1981 r. podczas nieoficjalnego spotkania członków NSZZ "Solidarność" powierzono mu zadanie zorganizowania podziemnej struktury "Solidarności Ziemi Oświęcimskiej", w jej ramach posługiwał się pseudonimem "Piotr Ścieżka"; współorganizator pomocy dla represjonowanych i ich rodzin; zaangażowany przez blisko rok w ukrywanie na terenie Oświęcimia organizatora strajku w KWK Piast – S. Trybusia; drukarz podziemnych ulotek; kolporter wydawnictw drugiego obiegu.
Uczestnik mszy św. za ojczyznę oraz manifestacji patriotycznych w Oświęcimiu; po jednej z nich (31 sierpnia 1983 r.) zatrzymany i ukarany przez kolegium ds. wykroczeń w Oświęcimiu.
W jego miejscu pracy i w mieszkaniu wielokrotnie dokonywano rewizji, czego efektem były także zatrzymania i przesłuchania przez MO; aresztowany ponownie 27 grudnia 1983 r. i oskarżony o organizowanie pomocy dla internowanych, ukrywanie S. Trybusia i druk ulotek; objęty amnestią i zwolniony 29 grudnia 1983 r. Po odejściu z Zakładów Chemicznych miał problemy ze znalezieniem nowego stałego zatrudnienia; ponownie próbowano go zatrzymać 11 października 1985 r.; zbiegł jednak SB, za co został oskarżony o użycie przemocy w stosunku do funkcjonariuszy SB i ucieczkę; prokuratura umorzyła postępowanie w grudniu 1985 r.
W 1986 r. inicjator powstania Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Oświęcimiu przy parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (proboszcz: ks. J. Prorok) oraz organizator comiesięcznych mszy św. za ojczyznę.
W 1989 r. aktywnie włączył się w kampanię wyborczą KO "Solidarność" w Oświęcimiu, członek prezydium KO "S".
Członek ZChN; w 1990 r. założyciel i prezes Oświęcimskiego Towarzystwa Gospodarczego im. Mirosława Dzielskiego.
Współinicjator wmurowania tablicy z okazji dwudziestej rocznicy powstania NSZZ "Solidarność" na ścianie kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Oświęcimiu (2000); współfundator (wraz z W. Czarnikiem) tablicy upamiętniającej wybory parlamentarne 1989 r. i rolę KO "S" (ul. Mickiewicza 2 w Oświęcimiu, 2012); współautor Małopolskiego Szlaku Solidarności (2015).
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017) i Medalem Miasta Oświęcim (2006).
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
