Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.2
Ur. 27 marca 1944 r. w Krakowie.
Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną (obecnie Akademia Muzyczna) w Krakowie na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury (uczeń H. Czyża) w 1968 r.
W 1967 r. związał się jako kierownik muzyczny i pianista w zespole jazzowym z Zakładowym Domem Kultury Huty im. Lenina. W l. 1968-1972 kierownik i opiekun zespołu "Rafały"; w l. 1969-1972 pianista i wokalista zespołu "Zdrój Jana" na ASP im. Jana Matejki w Krakowie; w l. 1972-1991 nauczyciel muzyki w Szkole Podstawowej nr 126 w Krakowie, założyciel chóru "Triada"; w l. 1976-1999 akompaniator i dyrygent chóru "Bard" przy Zakładzie Poszukiwań Nafty i Gazu w Krakowie; w l. 1983-1990 dyrygent i założyciel "Chóru Solidarności – Maxymilianum" w kościele pw. M. M. Kolbego w Krakowie-Mistrzejowicach; w l. 1990-2012 dyrygent i założyciel chóru "Krakowskiej Młodej Filharmonii" przy zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. M. Karłowicza w Krakowie; w 2012 r. dyrygent i założyciel "Chóru Vox Populi".
Współtwórca legendarnej grupy "Zdrój Jana"; twórca oprawy muzycznej uroczystości poświęcenia sztandarów "Solidarności" Kombinatu HiL w "Arce Pana". Dawał koncerty w kraju i za granicą (Holandia, RFN, Szwajcaria – m.in. nagranie dla Muzeum Polskiego w Rapperswil polskiej muzyki chóralnej). Z chórem "Krakowskiej Młodej Filharmonii" wystąpił na koncercie w Castel Gandolfo dla Jana Pawła II (wręczenie papieżowi płyty "Magnum Mysterium").
W NSZZ "Solidarność" od 11 listopada 1980 r. w Komisji Zakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania z siedzibą w Krakowie; wiceprzewodniczący Koła w Szkole Podstawowej nr 126 w Krakowie.
Od pierwszych dni stanu wojennego rozpoczął działania konspiracyjne. Nawiązał kontakt z ks. W. Palmowskim, który objął w "Arce Pana" opieką ludzi internowanych i uwięzionych. Z zaprzyjaźnionej apteki dostarczał ks. Palmowskiemu środki higieniczne i lekarstwa. Represjonowany w szkole, w której pracował, za działalność solidarnościową. Dyrekcja wydała mu zakaz nauczania (zakaz cofnięto po interwencji w Kuratorium Oświaty). Ze swoimi braćmi Jackiem i Wojciechem rozpoczął współpracę z tworzącymi się strukturami podziemnej "S". Organizator spotkań "Sieci" (większych zakładów pracy), na ten cel udostępniał swoje mieszkanie jako punkt kontaktowy. Z inspiracji ks. K. Jancarza wraz z "Chórem Solidarności – Maxymilianum" dawał koncerty na mszach czwartkowych w kościele w Mistrzejowicach. Współdziałał przy wydaniu medali L. Wałęsy (po otrzymaniu Nagrody Nobla) i ks. J. Popiełuszki po jego tragicznej śmierci. Medale były wręczane przez ks. Jancarza wybitnym uczestnikom spotkań mistrzejowickich.
Zaangażowany w zbieranie materiałów oraz pisanie artykułów do pisma "Hutnik". Zatrzymany po rewizji mieszkania w sierpniu 1982 r. Zatrzymany podczas prowadzenia lekcji i wywieziony do aresztu w Proszowicach (11 listopada 1982 r.). Wielokrotnie wzywany i przesłuchiwany przez SB i władze oświatowe. W pracy konspiracyjnej nosił pseudonim "Kalafior".
Współpracownik Fundacji im. Brata Alberta. Od 2000 r. "Hymnem o miłości" Cz. Miłosza otwiera Ogólnopolski Festiwal Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie "Albertiana" w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Od 2002 r. współpracuje z Akcją Katolicką Archidiecezji Krakowskiej, m.in. jako juror w kolejnych edycjach "Małopolskiego Przeglądu Pieśni Patriotycznej".
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012) i medalami "Niezłomnym w Słowie" (2011) i "Dziękujemy za Wolność" (2016).
Marcin Byrski
Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom II. Kraków 2017
Ostatnia weryfikacja danych: 2017-08-31
