Solidarność to znaczy razem

Nowak Edward Edmund

Biogram w Leksykonie Małopolskiej Solidarności, t.1

Ur. 16 listopada 1950 r. w Krakowie.

Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej (1979).

W l. 1969-1985 zatrudniony w Hucie im. Lenina w Krakowie (obecnie ArcelorMittal Poland) jako elektrotechnik, a następnie inżynier na Wydziale Walcownia Zgniatacz oraz jako specjalista ds. inwestycji; w 1983 r. i w 1985 r. zwolniony z pracy w HiL; w l. 1985-1986 starszy specjalista w Przedsiębiorstwie Realizacji Inwestycji Przemysłu Ceramiki Budowlanej CERPRI; w l. 1986-1988 kierownik zakładu w Przedsiębiorstwie Zagranicznym ARTCO w Brzeziu; w l. 1989-1995 zaangażowany w działalność samorządową i administracyjną; w l. 1995-1996 prezes Zarządu Mielec Centrum Sp. z o.o. w Mielcu; dyrektor ds. marketingu i rozwoju w Zakładach Samochodowych Jelcz SA w Jelczu-Laskowicach (1996-1998); prezes Zarządu w Zasada SA w Warszawie (1998-1999); dyrektor Centrum Technicznego w Krakowie w DELPHI AS Poland Sp. z o.o. w Warszawie (1999-2000), wiceprezes Zarządu ds. strategii i rozwoju w Hucie im. Tadeusza Sendzimira w Krakowie (2001-2002); w l. 2003-2008 właściciel i prezes Restrukturyzacja Sp. z o.o.; członek Zarządu w Agencji Rozwoju Przemysłu SA w Warszawie (2006); w l. 2008-2012 prezes zarządu - dyrektor naczelny w Bumar Sp. z o.o. w Warszawie.

W NSZZ "S" od 1980 r.; członek KS "S" na Wydziale Walcownia Zgniatacz HiL w dn. 20-22 sierpnia 1980 r.; współzałożyciel "S" w kom- binacie; od października 1980 r. członek Komitetu Robotniczego Hutników; od 17 marca 1981 r. przedstawiciel HiL w Sieci Organizacji Zakładowych "S", w ramach której opracowywał program gospodarczy kraju dla "S", ustawę o samorządzie pracowniczym oraz pracował nad projektem tzw. Przedsiębiorstwa Społecznego; w 1981 r. współtwórca (z M. Dzielskim) ruchu spółdzielczego, m.in. Spółdzielni Mieszkaniowej organizowanej przez KRH, jako niezależnej inicjatywy związkowej oraz Uniwersytetu Demokracji - niezależnej inicjatywy oświatowej.

Przewodniczący Komitetu Założycielskiego Samorządu Pracowniczego HiL (29 maja 1981 r.).

Delegat na I WZD RM w Tarnowie w lipcu 1981 r., na którym został wybrany na delegata na I KZD w Gdańsku.

W dn. 13-16 grudnia 1981 r. członek KS HiL; po pacyfikacji strajku ukrywał się; uniknął internowania (SB zatrzymało omyłkowo Edwarda Zbigniewa Nowaka); zatrzymany 13 stycznia 1982 r., aresztowany 19 stycznia 1982 r., skazany przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie 25 lutego 1982 r. za zorganizowanie strajku w HiL na 3,5 roku więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych; po wyroku zwolniony z pracy w HiL; osadzony w ZK w Krakowie, Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Wrocławiu i Strzelinie; zwolniony 8 sierpnia 1983 r. na mocy amnestii.

Po powrocie do pracy w HiL został przeniesiony na gorsze stanowisko; autor pierwszego projektu Statusu Więźnia Politycznego; w 1984 r. współtwórca Towarzystwa Pomocy Więzionym i Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka "Przeciw Przemocy".

W dn. 3 maja 1985 r. ponownie zatrzymany i aresztowany za udział w uroczystościach 3 Maja w Krakowie, osadzony w ZK KrakówPodgórze; zwolniony z pracy w HiL.

Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, w jego mieszkaniu przeprowadzano rewizje; od 23 października 1986 r. członek jawnej KRH (wraz z M. Gilem, J. Ciesielskim i St. Handzlikiem).

W dn. 26 kwietnia - 4 maja 1988 r. uczestniczył w strajku w HiL, rzecznik prasowy strajkujących.

W l. 1989-1991 w Krakowskim KO "S".

Poseł na Sejm z listy KO "S" (1989-1991); wiceprezydent Krakowa (1990-1991); podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (1992-1993), autor licznych inicjatyw i programów gospodarczych; w l. 1993-1995 doradca ministra i podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu; w l. 2000-2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Gospodarki.

Współtwórca Krakowskiej Fundacji Komunikacji Społecznej (1989); członek Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (od 1989); w l. 1989-1994 prezydent Izby PrzemysłowoHandlowej w Krakowie; członek Krajowej Izby Gospodarczej.

Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).


Źródło: Adam Gliksman. Leksykon Ludzi Małopolskiej Solidarności. Tom I. Kraków 2012
Ostatnia weryfikacja danych: 2012-08-31


Biogram w Indeksie Osobowym SSS

Edward Nowak - inżynier, b. poseł i wiceminister resortów gospodarczych, członek Solidarności, więzień polityczny, inicjator i prezes Sieci Solidarności

Edward E. Nowak (ur. 1950 w Krakowie), inżynier (AGH - uk. 1979). Działacz NSZZ "Solidarność" (1980-89), więzień polityczny (1982-1983, 1985), represjonowany.

Poseł na Sejm X kadencji z listy Komitetu Obywatelskiego "Solidarność". Wiceprezydent m. Krakowa (1990-1991).

Kilkakrotnie wiceminister Przemysłu i Handlu oraz Gospodarki (1992-2001). Najważniejsze osiągnięcia, to: praca w nadzwyczajnej komisji sejmowej nad tzw. Planem Balcerowicza, opracowanie założeń Polityki Przemysłowej Polski, autor koncepcji, ustawy i wdrożenia Specjalnych Stref Ekonomicznych w Polsce, programu restrukturyzacji Regionu Wałbrzyskiego i Likwidacji Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego, restrukturyzacji hutnictwa (powstanie Polskich Hut Stali), polityki motoryzacyjnej, m.in. negocjator z koncernami światowymi: GM, Volkswagen, Toyota-PSA, Peugeot, Volvo, Sikorsky. Prezes i dyrektor wielu firm (Jelcz SA, Zasada SA, Huta T. Sendzimira SA, Bumar sp. Z o.o.) oraz instytucji (Agencja Rozwoju Przemysłu SA), prezes kilkunastu rad nadzorczych. Prowadził własną działalność gospodarczą (1988-1991), pracował w dziedzinie doradztwa gospodarczego (2007-2016). Obecnie emeryt.

Współtwórca Krakowskiej Fundacji Komunikacji Społecznej (radio RMF FM od 1988). Inicjator i pierwszy Prezydent Izby Przemysłowo Handlowej w Krakowie (1989-1994), członek Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego (od 1988).

Inicjator i Prezes Stowarzyszenia Sieć Solidarności (od 2014).

Odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim oraz Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, ponadto wyróżniony Złotym Pierścieniem Miasta Mielec, Medalem za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, Medalem "Dziękujemy za wolność", Medalem Euro-Atlantyckim, Złotym Krzyżem Zasługi dla Małopolski, Medalem m. Krakowa "Honoris Gratia".

Żonaty (Halina), dwoje dzieci: syn. 1974, córka 1981.


Informacja z listy Internowani

członek KRH NSZZ "S" w Hucie im. Lenina w Krakowie. Internowany (ukrywał się) 13.01.1982 - do 19.01.1982 - decyzja 267, po czym aresztowany. Skazany na 3,5 roku więzienia, z art. 46.ust.2 i art. 48 ust.4 dekretu o stanie wojennym. Zwolniony 08.08.1983 (AŚl. ul. Mogilska, ul. Montelupich w Krakowie, ZK w Raciborzu, ZK w Strzelcach Opolskich, ZK Wrocław, ZK Strzelin.


Informacja z listy Strajk 88

Komitet Strajkowy Hutników, KRH, Centrum Informacyjne Strajku


Informacja z listy Aresztowani

(1950), pracownik HiL, aresztowany 19 I 1982, skazany na 3,5 roku pozbawienia wolności, zwolniony 8 VIII 1983, ponownie aresztowany 3 V - VII 1985.