Witold Bawolski ur. 7 lipca 1953 r. w Wałbrzychu. Ukończył Technikum Mechaniczne w Krakowie (1976).W l. 1973-1982 pracownik Zakładu Mechaniczno-Odlewniczego HiL (obecnie ArcelorMittal Poland) w Krakowie; od sierpnia 1983 r. do marca 1984 r. pracownik ZPH w Bochni; w kolejnych latach utrzymywał się z dorywczych zajęć i prowadzenia gospodarstwa rolnohodowlanego; w l. 1990-2009 własna działalność gospodarcza; od 2014 r. na rencie.

Uczestnik spotkania komitetów strajkowych i komitetów robotniczych w HiL 5 września 1980 r. jako reprezentant Zakładu Mechaniczno-Odlewniczego; członek Plenum Komitetu Robotniczego Hutników; od 6 września 1980 r. członek Tymczasowego Prezydium KRH; członek Komisji Organizacyjnej HiL (do 8 października 1980 r.).W marcu 1981 r. kandydował na przewodniczącego KRH; członek Prezydium KRH i wiceprzewodniczący KRH (od marca 1981 r.), odpowiedzialny za działalność sekcji hutniczej oraz płacowej (do maja 1981 r.).

Od jesieni 1980 r. uczestnik prac i sekretarz Zespołu Porozumiewawczego ds. Hutnictwa (od lutego 1981 r. Komisji Porozumiewawczej ds. Hutnictwa - wybrany na przewodniczącego Komisji i Krajowej Sekcji Hutnictwa NSZZ "Solidarność"); uczestnik spotkań "Sieci" wiodących zakładów pracy.

W dn. 13-15 grudnia 1981 r. organizator strajku pracowników ZPH w Bochni, członek KS; po pacyfikacji strajku przedostał się na strajk do HiL; po rozbiciu strajku w HiL w ukryciu; aresztowany 31 grudnia 1981 r. w Bochni; oskarżony o zorganizowanie i kierowanie strajkiem; skazany w dn. 16 stycznia 1982 r. przez Sąd Wojewódzki w Tarnowie na karę 3 lat pozbawienia wolności, pozbawienie praw publicznych na okres 2 lat oraz pokrycie kosztów postępowania; na skutek rewizji prokuratorskiej Sąd Najwyższy w Warszawie 14 kwietnia 1982 r. zmienił wyrok Sądu w Tarnowie, podwyższając karę pozbawienia wolności do lat 4 i podnosząc koszty postępowania; osadzony w ZK w Hrubieszowie; warunkowo zwolniony po interwencjach rady pracowniczej w ZPH uchwałą Rady Państwa PRL z dn. 19 kwietnia 1983 r. i postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Tarnowie z dn. 10 sierpnia 1983 r.

Po wyjściu na wolność zwolniony z pracy w HiL; uniemożliwiano mu znalezienie nowego zatrudnienia; przyjęty warunkowo do pracy w ZPH w Bochni.

Ponownie aresztowany w 7 marca 1984 r. w związku ze śledztwem w sprawie reaktywowania podziemnej Krajowej Sekcji Hutnictwa NSZZ "Solidarność"; osadzony w KW MO w Katowicach i następnie w AŚ w Katowicach; zwolniony na mocy amnestii 11 sierpnia 1984 r.; po wyjściu na wolność zwolniony z pracy.Przywrócenie go do pracy w HiL było jednym z postulatów strajkujących hutników z HiL w kwietniu i maju 1988 r.