Zbigniew Papierz (ur. 19 września 1954 r. w Myślenicach) jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1979). Pracował w Zakładzie Inwestycji i Budownictwa (ZIB) w Myślenicach (1979-84) a następnie w Biurze Projektów Budownictwa Służby Zdrowia w Krakowie (1984-89). Po czym otworzył własną pracownie projektową oraz Galerię Sztuki "Atrium".

Współzałożyciel związku "Solidarność" w ZiB w Myślenicach a potem przewodniczący komisji zakładowej. Organizował także struktury w swoim mieście i był szefem delegatury Solidarności w Myślenicach. Został delegatem na Walne Zebranie Solidarności Małopolskiej oraz na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ "Solidarność" w 1981 roku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego udało mu się przedostać wraz z dwoma innymi kolegami (Zb.Szymoniak i St.Nowackim), do strajkującej Huty im. Lenina, uczestniczył w strajku w dniu 13 grudnia 1981 r., w tym w pierwszych posiedzeniach Regionalnego Komitetu Strajkowego, po czym wrócił do Myślenic, gdzie 14 grudnia zorganizował wraz ze Zbigniewem Szymoniakiem strajk w Zakładzie Inwestycji i Budownictwa w Myślenicach. Strajk zakończył się po 24 godzinach. Strajkowały wówczas dwa zakłady - ZIB (załoga liczyła kilkaset osób) i PEMOD (również kilkaset osób). W PEMOD-zie strajk zorganizował Zbigniew Szymoniak. Kilkanaście osób przyszło do ZIB-u wspomagać strajk.

Od 2 stycznia 1982 roku brał udział w spotkaniach Konspiracyjnej Rady Delegatury w Myślenicach (Zb.Szymoniak, M.Mitana, M.Węgrzyn, Jakub Ślósarz, Teresa Jednaka).

Uczestniczył w zebraniu Międzydzielnicowego Komitetu Solidarności (Strajkowego), krakowskiej podziemnej struktury "Solidarności". Współpracował z podziemnymi strukturami "Solidarności" (poprzez Janusza Lupę oraz Arcybiskupi Komitet Pomocy Internowanym) do czasu ponownej jawnej działalności związku przy czym najintensywniejsza była w latach 1982 - 1984 i polegała na budowaniu struktur w Myślenicach, kolportażu informacji, czasopism i wydawnictw podziemnych (z Krakowa podstawowe ale też z Warszawy), akcjach integrujących środowisko związkowe (ogniska z udziałem Józefa Lassoty i delegacji związków francuskich), edukacyjnych i podtrzymujących morale, w tym np. seans filmowy (m.in. Robotnicy-80).

Był zaangażowany w kolportaż wydawnictw podziemnych. Ponieważ pracował w Krakowie najpierw na budowie a później w biurze projektów, więc przywoził po prostu "bibułę" do Myślenic, przekazując następnie kilku osobom, które rozdawały ją dalej. W Krakowie odbierał prasę od Janusza Lupy. W latach 1982 - 1983r. jeździł regularnie służbowo do Warszawy, więc wykorzystał to i dzięki nawiązanym znajomościom w czasie wakacji dla rodzin internowanych przywoził do Myślenic również prasę i wydawnictwa warszawskie. Odbierał je od Jan Dworaka i Jarka Zawadzkiego. On z kolei im zawoził wydawnictwa krakowskie.

Częścią, m.in. jego działalności było zorganizowanie studia nagrań magnetofonowych. Bazowało ono na jego sprzęcie i zbiorze kaset z I Zajazdu Solidarności, zapisu koncertu I Przeglądu Piosenki Prawdziwej "Zakazane Piosenki" oraz kaset z nagraniami piosenek z obozów internowanych, (matryce ma do dzisiaj). Kilka razy udało mu się nabyć po paczce pustych kaset, ale w większości studio bazowało na kasetach używanych, otrzymywanych od zainteresowanych. Studio działało ok. 1,5 roku. Nie prowadził statystyki i dzisiaj ilość nagranych i rozprowadzonych kaset jest niemożliwa do oszacowania - przypuszcza jednak że było ich ok. 200 - 300.

W kolejnych latach wraz z S.Skałką organizował wypoczynek dla rodzin osób represjonowanych, we współpracy z Arcybiskupim Komitetem Pomocy Więźniom i Internowanym. Gościli wówczas m.in. Wacław Sikorę z rodziną. Odwiedzali ich wówczas: prof. Anna Krzysztofowicz i dr Tomasz Gizbert-Studnicki. W książce "Czasy "Solidarności" na Uniwersytecie Jagiellońskim 1980 - 1989 we wspomnieniach." zaangażowanie w pracach w Arcybiskupiego Komitetu Pomocy Internowanym, przewija się w kilku wspomnieniach i oceniane jest przez autorów bardzo pozytywnie.

Po reaktywowaniu Klubu Inteligencji Katolickiej w Myślenicach, spotkania, prelekcje, seans filmowy, odbywały się w jego siedzibie. Pełnił wówczas funkcję W-ce Prezesa Klubu. W ramach Klubu działała również sekcja samokształceniowa, grupująca dawnych działaczy Solidarności, na której omawiali teoretycznie społeczną naukę kościoła w zakresie szeroko pojętej nauki o pracy, a w rzeczywistości mówili o bieżącej sytuacji politycznej i organizacyjnej. W ramach działalności Sekcji Społecznej KIK, organizował spotkania edukacyjne, m.in. z Janem Dworakiem, Tomasz Wołek oraz osobami ze środowiska Tygodnika Powszechnego, np. Józefą Hennelową, spotkania z osobami zwolnionymi z internowania (m.in. Mieczysławem Gilem), czy też działaczami niezależnymi, spotkania opozycyjne np. w Kalwarii Zebrzydowskiej i w Czernej.

W 1989 roku zaangażował się w tworzenie Komitetu Obywatelskiego "Solidarności", a następnie w budowanie struktur samorządu w Myślenicach, był radnym miejskim, radnym powiatu, wiceprzewodniczącym Rady Powiatu Myślenickiego. Ponadto uczestniczył w działalności izby gospodarczej, Izbie Architektów i w innych organizacjach.

Zbigniew Papierz został uhonorowany Medalem "Dziękujemy za wolność" (2019). Jest członkiem Stowarzyszenia Sieć Solidarności.