6 maja, po rozbiciu strajku ukrywający się u Zofii Zalewskiej "Owieczki") działacze Komitetu Strajkowego: Stanisław Handzlik, Jan Ciesielski i Edward Nowak ogłaszają i organizują strajk absencyjny w hucie w związku z pacyfikacją strajku, pobiciem ludzi i aresztowaniami, domagając się ich zwolnienia. Rozpoczęli także przygotowania do przekształcenia Komitetu Strajkowego w Komitet Organizacyjny.

Pobici podczas pacyfikacji strajku: wg. m.in. Solidarność Hutników 8.V.1988: Elżbieta Krzyżostanek - pobicie do nieprzytomności, uszkodzenia głowy, Janusz Rudowski wstrząs mózgu, przetrącona śledziona, Dolich - złamanie ręki, Eugeniusz Guzik - stłuczenie całego ciała, uszkodzenie kręgosłupa, Bogusław Atłasiński - pobicie całego ciała, odbicie nerek.

Wsparcie strajku przez Ruch "Wolność i Pokój"

Gwałtowne przyspieszenie rozwoju sytuacji przyniesie wiosna 1988r. i nadchodzące wraz z nią strajki, przede wszystkim na czele z protestem w Nowej Hucie. Strajk ten zostanie wsparty wielkim wysiłkiem krakowskiego ośrodka WiP-u, który organizuje biuro informacyjne strajku oraz przeprowadzi kilkanaście akcji ulicznych (z największą - czterema jednoczesnymi rusztingami w centrum miasta). Był to moment największego współdziałania Związku i Ruchu - także we Wrocławiu i w Gdańsku WiP aktywnie włączy się w falę strajkową. Po tych wydarzeniach da o sobie znać NZS-owski rodowód Ruchu "WiP". Odradzające się na uczelniach jawne struktury Zrzeszenia w Krakowie, Szczecinie, Wrocławiu, Toruniu, Poznaniu, a w znacznej części i w Warszawie będą organizowane przez uczestników Ruchu.