Zmarł Aleksander Herzog - ikona niezależnej prokuratury, działacz Solidarności w prokuraturze (1980) a potem w podziemiu, twórca Radia Solidarność w Krakowie, po 1989 wybitny prokurator w strukturach krajowych.
Aleksander Herzog (Ur. 10 lipca 1951 r. w Krakowie; zm. 1 stycznia 2024 r. w Warszawie); absolwent Wydziału Prawa i Administracji UJ w Krakowie (1973).
Aplikant, asesor w Prokuraturze Powiatowej w Krakowie (1973-1976); wiceprokurator Prokuratury Rejonowej dla Dzielnicy Kraków - Nowa Huta w Krakowie (listopad 1976 r. - maj 1982 r.); po usunięciu z Prokuratury pracował jako radca prawny w ZPAP, Muzeum Narodowym w Krakowie, Filharmonii Krakowskiej i w WSS Społem.
Uczestnik wieców studenckich w Krakowie w marcu 1968 r.; zatrzymany przez MO w trakcie rozklejania ulotek (13 marca 1968 r.); zwolniony z uwagi na niepełnoletność.
W NSZZ "Solidarność" od 1980 r.; organizator struktur związkowych w sądach i w prokuraturze krakowskiej; przewodniczący Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "Solidarność" Pracowników Prokuratury PRL; współpracownik Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych NSZZ "Solidarność".
Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego jako jeden z trzech pracowników prokuratury krakowskiej odmówił podpisania oświadczenia lojalności, za co decyzją Prokuratora Generalnego PRL z dnia 18 grudnia 1981 r. został zwolniony z pracy ze względu na brak "rękojmi należytego wykonywania obowiązków Prokuratora"; na skutek zaskarżenia tej decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego w 1982 r., Prokurator Generalny PRL wydał decyzję zmieniającą sposób zwolnienia z pracy na "porozumienie stron" (31 maja 1982 r.); poza strukturami prokuratury do 12 kwietnia 1990 r., gdy został powołany na stanowisko prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie.
Jeden z inicjatorów i twórca Radia Solidarność, podziemnej rozgłośni związku; pierwsza audycja 6 lipca 1982 r. słyszalna w Krakowie i w Nowej Hucie nadana za pomocą nadajnika przekazanego przez Zofię i Zbigniewa Romaszewskich; współpracownicy: M. Jędrzejczak i K. Znamirowski; współpraca z podziemnymi strukturami związku, m.in. z Regionalną Komisją Wykonawczą (za pośrednictwem U. i J. Śliwińskich).
W dn. 10 czerwca 1983 r. zatrzymany w mieszkaniu A. Pulchny przy ul. M. Radockiego 9 w Podgórzu (obecnie ul. por. Antoniego Stawarza) podczas nadawania audycji Radia Solidarność; aresztowany 11 czerwca 1983 r.; zwolniony na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Kraków-Podgórze dnia 21 lipca 1983 r. (uwzględniającego zażalenie na areszt).
Zaangażowany w kolportaż i w druk wydawnictw podziemnych we współpracy z M. Indyk, J. Antas i W. Antasem (druk "Zeszytów Związkowych"); rozpracowywany w tym okresie przy pomocy TW "Biały" (E. Koch). Współautor opracowania "Pięć miesięcy zawieszonego stanu wojennego w Małopolsce" wraz z J. Mroczkiem i W. Zabłockim; współredaktor pisma Małopolskiego Komitetu Walki o Praworządność "Paragraf" (1986-1989).
W l. 1990-1991 pierwszy zastępca Prokuratora Generalnego; w l. 1991-1993 prokurator w Ministerstwie Sprawiedliwości; doradca Ministra Sprawiedliwości; członek zespołu ds. nadzoru szczególnego nad postępowaniami prowadzonymi przez Nadzwyczajną Komisję Sejmową ds. Zbadania Działalności MSW (1991-1993 a następnie nadzór i koordynowanie czynności podejmowanych w sprawach o czyny z dekretu o stanie wojennym; w l. 1994-2000 skierowany do wykonywania czynności w sprawie zbrodni katyńskiej.
Przedstawiciel Ministra Sprawiedliwości w posiedzeniach Międzyresortowej Komisji do Spraw Polonii i Polaków za Granicą (1994); prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie delegowany do MS (1993-1996); w l. 1996-2010 prokurator Prokuratury Krajowej; prokurator Prokuratury Generalnej (2010-2016); prokurator Prokuratury Krajowej (2016-2017).br>
Członek Krajowej Rady Prokuratury (2010-2014); członek Rady Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury (2009-2017); przewodniczący Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego (2008-2016).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), wyróżniony medalem Ministra Sprawiedliwości "Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości (2012) oraz medalem "Zasłużony dla Prokuratury RP" (2015) oraz Medalem "Dziękujemy za Wolność" (2015), Krzyżem Wolności i Solidarności (2018).
***
Pogrzeb Aleksandra Herzoga ma cmentarzu Salwatorskim w Krakowie, 15 stycznia 2024 r. miał charakter państwowy, obecna była kompania reprezentacyjna Policji Państwowej. Rząd reprezentowała wiceministra sprawiedliwości Maria Ejchart, która mówiła, że zmarły był wzorem państwowca, urzędnika, ale nade wszystko był prawym człowiekiem. Przemawiał prokurator generalny w stanie spoczynku Andrzej Seremet, wskazując na intelektualny wkład p. Herzoga w myśl prawniczą, przedstawiciele środowisk prawniczych, podkreślając, że prokurator Herzog był legendą niezależnej prokuratury aż po czasy nam współczesne.
W imieniu środowiska Solidarności Edward E. Nowak przypomniał działalności postawę kolegi Olka, Jan Ciesielski, odpowiedzialny za radio podziemne w czasach stanu wojennego, złożył kwiaty i zapalił znicz "Dziękujemy za wolność"; obecny był Krzysztof Bachmiński, z którym współpracował w okresie powstawania Solidarności w w 1980 roku, Kazimierz Barczyk w imieniu dawnego grona Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych, Wiesław Zabłocki i Józef Mroczka z legendarnego pisma "Paragraf", które redagowali wspólnie w latach '80. ub. wieku.
Na zakończenie uroczystości pogrzebowych przekazaliśmy Plakietę Nagrobną Medalu "Dziękujemy za wolność" wdowie p. Magdalenie Herzog.
Cześć Jego Pamięci
Stowarzyszenie "Sieć Solidarności
