Powstanie Tajnej Komisji Robotniczej Hutników "Solidarności" było ważnym wydarzeniem w dziejach polskiej opozycji. Gdy we wrześniu 1982 r. odbywało się jej pierwsze konspiracyjne spotkanie, znaczna część społeczeństwa była przekonana, że kolejny zryw wolnościowy, jakim była "Solidarność", został stłumiony przez represje stanu wojennego.

TKRH była odpowiedzią na narastający marazm i apatię, które ogarnęły Polaków przygnębionych kryzysem, brakiem perspektyw i często myślących o emigracji. Właśnie w tym okresie Huta przejęła na siebie znaczną część, a w niektórych latach większość, ciężaru walki z systemem. Tu miały miejsce największe demonstracje, kwitł kolportaż i druk wydawnictw niezależnych oraz - co bardzo ważne - kontynuowano normalną, choć nielegalną, działalność związkową, prowadząc m.in. Społeczny Fundusz Pomocy Pracowniczej. W szczytowym okresie związek, którego oficjalnie nie było, skupiał ok. siedmiu tysięcy pracowników Huty. Ich głos nie mógł być przez władze lekceważony. Każda z tych osób dawała świadectwo, że "Solidarność" żyje i nie dała się zdławić.